| داروهای ضدروان‌پریشی | |
|---|---|
| کلاس دارویی | |
الانزاپین نومونه ای از داروهای ضد روان پریشی نسل دوم
| |
| شناسه‌های دسته‌بندی | |
| مشابه | Neuroleptics, major tranquilizers |
| موارد مصرف | Principally: اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی |
| داده‌های بالینی | |
| در وبگاه دراگز | Drug Classes |
| پیوند به بیرونی | |
| سمپ | D014150 |
| در ویکی‌داده | |
داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک‌ها (به انگلیسی: Antipsychotic) برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون (مانند هذیان و توهم)، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده‌اند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان‌پریشی از جمله توهم، هذیان است. برخی از این داروها مانند الانزاپین تأثیر آرام‌کننده یا آرام‌بخشی هم دارند.
کلروپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، فلوپنتیکسول، اُلانزاپین، کلوزاپین ،ریسپریدون، آریپیپرازول، پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوپرازین از جمله داروهای ضدروان‌پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض پارکینسون کمتری دارند.
طبقه‌بندی
- نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها
- بوتیروفنون‌ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
- فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
- تیوگزانتین‌ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول
- نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (آتیپیک)
مانند الانزاپین، کلوزاپین، ریسپریدون، آریپیپرازول
جستارهای وابسته
روان‌شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد) (ویراست جلد دوم)، شابک ۹۶۴-۶۳۸۹-۰۱-۵
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ داروهای ضدروان‌پریشی موجود است. |
|
گروه های عمده داروهای شیمیایی – بر اساس سیستم طبقه‌بندی شیمیایی آناتومیکی درمان
| |
|---|---|
|
لوله گوارش / سوخت‌وساز (A) |
|
|
خون و اندام‌های سازنده خون (B) |
|
|
دستگاه قلبی عروقی (C) |
|
| پوست (D) | |
|
دستگاه ادراری-تناسلی (G) |
|
|
دستگاه غدد درون‌ریز (H) |
|
|
عفونت‌ها و آلودگی‌های بیرونی (J، P، QI) |
|
| بیماری‌های بدخیمی (L01–L02) |
|
| بیماری‌های ایمنی (L03–L04) |
|
|
ماهیچه‌های اسکلتی، استخوان‌ها، و مفاصل (M) |
|
|
مغز و دستگاه عصبی (N) |
|
|
دستگاه تنفسی (R) |
|
| اندام‌های حسی (S) | |
| سایر ATCها (V) | |
