فلوپاروکسان

فلوپاروکسان

داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	(+/-)-(trans)-5-fluoro-2,3,3a,9a-tetrahydro-1H-[1,4]benzodioxino[2,3-c]pyrrole hydrochloride hemihydrate
روش مصرف دارو	خوراکی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی	85% oral from tablet formulation
متابولیسم	Greater than 90% excreted as (sulphamic acid and carbamoyI glucuronide conjugates)
نیمه‌عمر حذف	6 hours
دفع	کلیه
شناسه‌ها
نام آیوپاک (3aR,9aR)-rel-5-fluoro-2,3,3a,9a-tetrahydro-1H-[1,4]benzodioxino[2,3-c]pyrrole hydrochloride hydrate (۲:۲:۱)
شمارهٔ سی‌ای‌اس	(+/-): ۱۰۱۳۸۹-۸۶-۰ Y 101389-87-1 ((+/-)-hydrochloride) (+/-)-hydrochloride hemihydrate: ۱۳۹۶۷۹-۵۴-۲ Y
UNII	(+/-): 1N6WYI0KA0 (+/-)-hydrochloride hemihydrate: O53Z6W28DK Y
CompTox Dashboard (EPA)	(+/-): DTXSID80146995
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C10H12Cl۱FNO2.5
جرم مولی	۷۰۰۲۲۴۰۶۶۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۲۴۰٫۶۶ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	(+/-): Interactive image
SMILES (+/-): C1[C@H]2[C@H](CN1)OC3=C(O2)C=CC=C3F

فلوپاروکسان (انگلیسی: Fluparoxan) یک آنتاگونیست گیرنده α۲-آدرنرژیک قوی است. فلوپاروکسان یک مسدودکننده بسیار انتخابی α۲-آدرنرژیک است که به آسانی از سد خونی مغزی گذر می‌کند. مسدود کردن گیرنده‌های α۲-آدرنرژیک، به‌ویژه گیرنده‌های خودکار پیش‌سیناپسی در نورون‌های نورآدرنرژیک توسط فلوپاروکسان، با مسدود کردن مکانیسم بازخورد خود مهاری، باعث افزایش غلظت‌های سیناپسی نورآدرنالین می‌شود. این ترشح نورآدرنالین دارای ارزش بالقوه ای در درمان اختلالاتی است که با کمبود نورآدرنالین در گیرنده‌های آدرنرژیک پس سیناپتیک مرتبط هستند، مانند افسردگی، ویژگی‌های اولیه بیماری آلزایمر و اسکیزوفرنی و سایر اختلالات عصبی رشدی مرتبط با اختلالات شناختی. فلوپاروکسان همچنین هیچ اثر آنتی کولینرژیک، آنتی‌دوپامینرژیک، α۱-آدرنرژیک، β-آدرنرژیک، موسکارینی یا مسدودکننده گیرنده 5-HT1 را نشان نمی‌دهد.

جستارهای وابسته

• افاروکسان
• ایدازوکسان

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fluparoxan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۲۲.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فلوپاروکسان موجود است.