مو

مو
سطح مقطع مو
جزئیات
شناسه‌ها
لاتین	unguis
MeSH	D006197
TA98	A16.0.00.014
TA2	7053
TH	H3.12.00.3.02001
FMA	53667

موی انسان، با بزرگنمایی ۲۰۰ بار.

مو یا موی جزئی روینده از روپوست در پستانداران است.

داشتن مو از ویژگی‌های پستانداران است هرچند برخی گونه‌ها در دوره‌هایی از زندگی‌شان بی‌مو هستند؛ و برخی از همان بدو تولد دارای مو هستند.

کارکردها

موهای آندروژنیک در بدن مرد و زن.

مو چند کارکرد دارد. عایقبندی گرمایی در برابر سرما و در برخی گونه‌ها در برابر گرما از کارکردهای آن است. در انسان به‌خاطر روند تکامل، موی بدن کم‌پُشت شده و کارکرد عایق‌بندی خود را از دست داده. موی سر هنوز این کارکرد را به همراه کارکرد زیباشناختی خود دارد. سیخ شدن موهای بدن بازمانده‌ای است از دورانی که انسان پُرمو برای افزایش عایق‌بندی موها را به سوی هم می‌کشید.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که نوع بشر، ۳٫۳ میلیون سال پیش موهایی که بیشتر بدن را می‌پوشاندند از دست داد.

موی سر

همهٔ مساحت پوست سر تقریباً ۵۰۰ سانتی‌متر مربع می‌باشد، که دارای حدود ۲۰۰ تار مو در سانتی‌متر است؛ ولی واحد شمارش موی سر گرافت است نه تار مو. هر گرافت از چند تار مو تشکیل شده که از ریشه به هم ارتباط دارند.

ساختمان مو

بدن انسان نزدیک به ۵ میلیون تار مو دارد، که پوست سر ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار از این تعداد را در بر می‌گیرد. افراد با موهای بلوند بیشترین تعداد فولیکول‌ها را در سر داشته و بعد از آن‌ها به ترتیب افراد با موهای قهوه‌ای، موهای قرمز و سیاه قرار می‌گیرند. رویش طبیعی موی سر ۱ تا ۰٫۶ سانتیمتر در ماه است. یک تار مو شامل قسمت‌های زیر می‌باشد:

• شفت یا ساقه مو (قسمتی که از پوست خارج می‌شود و قابل رؤیت است)
• ریشهٔ مو (قسمتی که زیر پوست قرار گرفته)
• فولیکول مو (مسیری لوله مانند در ناحیه درم که ریشهٔ مو در آنجا رشد می‌کند)

مژه‌ها و ابروها از چشم در برابر گردوخاک و ذرات هوا محافظت می‌کنند

موهای دست انسان زیر میکروسکوپ

در پایان فولیکول بخشی برجسته به نام «بولب» است که پیگمان رنگی ملانین در آن تولید می‌شود، در موهای مشکی این قسمت سیاه بوده و در موهای روشن و سفید، بی‌رنگ می‌باشد. قسمت انتهایی بولب دارای یک فرورفتگی است و بافت پیوندی که از درم به این قسمت وارد شده «درمال پاپیلا» نامیده می‌شود. درمال پاپیلا توسط مویرگهای خونی تغذیه می‌شود و مسئول تولید موی جدید می‌باشد. ترکیب اصلی مو یک پروتئین ساختمانی محکم به نام «کراتین» می‌باشد این پروتئین در ناخن و سطح خارجی پوست هم وجود دارد.

ساقه مو از سه لایه تشکیل شده:

1. داخلی‌ترین لایه «مدولا» نامیده می‌شود و فقط در موهای ضخیم بدن (Terminal Hair) وجود دارد، این لایه نور را به خوبی منعکس می‌کند و باعث می‌شود رنگ مو در آفتاب نسبت به سایه متفاوت باشد.
2. لایه میانی «کورتکس» نامیده می‌شود و لایه‌ای است که استحکام و رنگ و حالت مو را مشخص می‌کند.
3. خارجی‌ترین لایه «کوتیکول» نامیده می‌شود، این لایه نازک و بدون رنگ می‌باشد و نقش آن محافظت از لایه ضخیم و ملانین دار کورتکس می‌باشد.

سیکل طبیعی رشد و ریزش مو:

برای درک علت ریزش مو لازم است که سیکل طبیعی رشد مو را بدانیم.

موی انسان به صورت دوره رشد- استراحت، رشد می‌کند. این سیکل سه مرحله دارد:

1. آناژن: مرحله رشد
2. کاتاژن: مرحله پسرفت
3. تلوژن: مرحله استراحت

به دنبال دوره‌های رشد (آناژن) ۸–۲ ساله (به‌طور متوسط سه ساله) یک دوره کوتاه ۴–۲ هفته‌ای داریم که طی آن مو کاملاً پسرفت می‌کند (کاتاژن) سپس مرحله استراحت (تلوژن) شروع شده و ۴–۳ ماه طول می‌کشد. ریزش مو تنها هنگامی اتفاق می‌افتد که سیکل رشد بعدی شروع شده و یک موی دیگر رشد می‌کند. به‌طور متوسط روزانه ۱۰۰–۵۰ موی در مرحله تلوژن می‌ریزند. این ریزش مو طبیعی است و همان ریزشی است که در هنگام دوش گرفتن و برس زدن مو دیده می‌شود. این موها دوباره رشد خواهند کرد. در هر زمان کمتر از ۱۵٪ موها در مرحله استراحت هستند و بعد از گذشت ۳ تا ۴ ماه این موها می‌ریزند و به جای آن‌ها موهای جدیدی رشد می‌کنند.

مشکل زمانی آغاز می‌شود که موهای ریزش یافته بیشتر و سریع تر از موهای رویش یافته جدید باشند یا رشد موهای جدید ضعیف شود در این حالت بعد از مدتی از تعداد کل موها کاسته شده و فرد متوجه کاهش حجم موهایش می‌شود؛ لذا درعلم پزشکی زمانی می‌گویند، فرد دچار ریزش مو شده‌است که در طول روز بیش از ۵۰ تا ۱۰۰ تار موی او بریزد یا اگر حدود ۱۰۰ تار مو را گرفته و بکشند بیشتر از ۴ تا ۵ تار مو کنده شود و بریزد. عوامل مختلفی می‌توانند روی سیکل رویش مو اثر گذاشته و باعث ریزش موی دائم یا موقت شوند، شایعترین علت ریزش موی سر هم در آقایان و هم در خانم‌ها ریزش موی هورمونی– ژنتیکی یا آندروژنتیک (Androgenetic alopecia) می‌باشد، از دیگر عوامل می‌توان به سابقه تب بالا، بیماری‌های تیروئید، کم خونی، رژیم‌های غذایی خاص، زایمان و شیردهی، مصرف بعضی داروها، بیماری‌های التهابی یا عفونی پوست سر، مواد شیمیایی، شیمی درمانی، استرس و غیره اشاره نمود که در ادامه هر یک را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می‌دهیم:

ریزش موی آندروژنتیک:

معمولترین و شایعترین علت ریزش مو در آقایان و خانم‌ها عامل پر قدرت آندروژنتیک می‌باشد. اصطلاح «آندرو» از آندروژن یا هورمان‌های مردانه ساز مانند «دی هیدروتستوسترون» و «تستوسترون» گرفته شده که وجود آن‌ها برای ریزش موی آندروژنتیک هم در آقایان و هم در خانم‌ها لازم هستند و «ژنتیک» نشان از ژنی دارد که به ارث رسیدن آن برای بروز این نوع ریزش مو لازم است. در آقایان میزان فراوانی طاسی، ۳ نفر از هر ۵ مرد تا قبل از سن ۵۰ سالگی می‌باشد، درحالی که در زنان، ۱ نفر از هر ۴ زن از دست دادن مو و نازک شدن مو را تجربه می‌کنند و بعد از یائسگی بیشتر مستعد طاسی هستند.

در آقایان بعد از بلوغ به دنبال افزایش سطح هورمون‌های آندروژنی نازک شدن موها و عقب رفتن موهای ناحیه پیشانی شروع می‌شود. عقب رفتن خط رویش مو در شقیقهها در اکثر مردان سفیدپوست، چه آن‌هایی که ریزش موی آندروژنتیک در آینده پیدا می‌کنند و چه آن‌هایی که پیدا نمی‌کنند، دیده می‌شود اما در آن‌هایی که ریزش موی آندروژنتیک دارند ریزش موی شقیقه‌ها به نواحی عقب‌تر پیشروی و به قله سر ختم می‌شود.

موهای پشت و بغل سر چون عموماً فاقد گیرنده‌های هورمون مردانه می‌باشند، ریزش پیدا نکرده و تا آخر عمر باقی می‌مانند.

در زنان هم این نوع ریزش مو ایجاد می‌شود ولی معمولاً باعث نازک شدن مو و ریزش منتشر در سر می‌شود.

عدم تعادل بین هورمون‌های زنانه و مردانه می‌تواند سر چشمه ریزش مو در خانم‌ها گردد. به همین دلیل دادن آزمایش‌های هورمونی الزامی است. اغلب زنان با الگوی ریزش زنانه هیچ علائم کلینیکی یا بیوشیمیایی دال بر هورمون جنسی مردانه (آندروژن) اضافی نشان نمی‌دهند. حتی در مواردی با وجود سطح طبیعی تستوسترون، حساسیت بیش از حد نسبت به آندروژن‌ها یا تعداد بیش از حد گیرنده‌های موجود در فولیکول‌های موی سر سبب ریزش مو می‌شود.

میزان آندروژن‌ها برای بروز ریزش مو، لازم نیست بیشتر از حد طبیعی باشد. اگر ژن ریزش مو موجود، و آندروژن‌ها حتی در حد طبیعی باشند، ریزش موی آندروژنتیک بروز می‌کند. آندروژن‌ها مهم‌ترین فاکتورهای اثرگذار در ریزش موی سر انسان هستند. رشد سبیل، موهای زیربغل و ناحیه کشاله ران به آندروژن‌ها وابسته است. رشد موی سر وابسته به آندروژنها نیست ولی وجود آندروژن‌ها برای ریزش موی مردانه لازم هستند.

در سلول‌های خاصی از بدن هورمون تستوسترون توسط آنزیم ۵- آلفا ردوکتاز به هورمون قوی تر دی هیدرو تستسترون تبدیل می‌شود، درمال پاپیلای فولیکول مو گیرنده‌های زیادی برای این هورمون داشته و این هورمون اثری مخرب بر روی فولیکول‌های سر دارد و باعث ضعیف شدن آن‌ها شده و موهای رشد یافته جدید مرتباً نازک‌تر شده تا اینکه دیگر مویی از آن فولیکول رشد نمی‌کند.

دی هیدرو تسترون (DHT)از طریق کوتاه کردن سیکل رشد مو باعث می‌شود موی ضخیم در فولیکول‌های دارای گیرنده این هورمون به موی کرکی و نازک تبدیل شود این کار باعث می‌شود یک فولیکول قبل از رسیدن به مرحله آخر رشد به‌طور زودرس وارد فاز استرحت شده و رشد بیشتر آن متوقف می‌شود. تصویر زیر یک فولیکول مو که از نظر ژنتیکی حساس به آندروژن می‌باشد را نشان می‌دهد که از فاز آناژن به تلوژن رسیده و سپس وارد مرحله آناژن جدید شده در حالی که کوچکتر و نازک‌تر و کمرنگ تر از قبل به نظر می‌رسد در صورتی که این سیکل رشد معیوب چند بار تکرار شود یک موی ضخیم به موی کرکی تبدیل شده سپس به تدریج تمام موهای ناحیه گرفتار، درگیر این جریان شده و با گذشت زمان سر توسط موهای کرکی نازک پوشیده می‌شود. تولید پیگمان (دانه رنگی) نیز کاهش پیدا می‌کند و موها کمرنگتر می‌شوند. نهایتاً ناحیه مبتلا، کم پشت به نظر رسیده و ممکن است طی زمان از مو خالی شود.

این پدیده کرکی شدن یا مینیاتوری شدن مو نامیده می‌شود.

مردان و زنان دچار ریزش مو، ژن‌های مربوط به ریزش مو را از یک یا هر دو والدین خویش به ارث می‌برند. این ژن در مردان به صورت اتوزومال غالب و در زنان اتوزومال مغلوب ظاهر می‌شود. در مرحله تشکیل جنین ژن طاسی باعث می‌شود یک سری از فولیکول‌های مو نسبت به دی هیدرو تستوسترون حساس شوند و بعد از بلوغ به دنبال افزایش سطح هورمون‌های آندروژنی این فولیکول‌های حساس به مرحله کرکی شدن وارد شده و از بین می‌روند. سن شروع، میزان و سرعت ریزش مو در هر فرد فرق می‌کند. چرب بودن مو، استفاده از ژل و سشوار بیش از حد، بیماری‌های شدید، سوء تغذیه یا کمبود ویتامین‌ها می‌توانند این روند را تسریع کنند.

اصطلاحات در زبان

موی جانداران غیر انسان، پشم یا خز نیز نامیده می‌شود. به هر دانه از موها یک تار مو گفته می‌شود. به مجموعه یا دسته‌ای از موی سر، زُلف، گیس و گیسو هم می‌گویند. به سر بی‌مو تاس یا کَچَل یا گَر و به شخص بسیار پرمو در زبان عامی «پشمالو» هم گفته می‌شود.

به افرادی که موهای سرشان به مقدار زیادی ریخته‌باشد کَچَل گفته می‌شود و اگر موهای سر به‌طور کامل ریخته باشد آن فرد را تاس (و در زبان عوام کلاچه) می‌گویند.

در افغانستان به کسی که موهایش در پیری هنوز چندان سفید نشده‌است سیاه‌زاغ گفته می‌شود.

مدل‌های اصلاح مو

• موی دم اسبی
• مدل موی آناناسی
• مدل موی افشان
• فر زدن مو
• مدل موی پشمی
• مدل چتری
• مدل آلمانی
• مدل انگلیسی
• مدل خامه‌ای
• 

  نقّاشی از یک زن مصری در سدهٔ نوزدهم میلادی که پوشش زنان آن عصر را نشان می‌دهد.
  مدل سایه انداختن
• مدل دیزلی
• مدل بوکسوری
• مدل قارچی
• بافت
• مدل فشن

در تاریخ

در دین هندوئیسم، زنی که بیوه می‌شد باید موهایش را می‌تراشید.

در دین اسلام همواره به زنان بر پوشاندن موهایشان اشاره شده که تاکنون نیز در کشورهای مختلف زنان مسلمان موی خود را می‌پوشانند.

در هنر

لبخند ژکوند

مو در هنر مخصوصاً در عصر کلاسیک و رنسانس نقس بسیار مهمی داشته

برای مثال مونالیزا موهایی تقریباً قهوه ای که نماد پاکی ست

اما این اتفاق فقط برای موی سر است در عصرهای مختلف نظراتی مختلف بر مو مخصوصاً ابرو وجود داشته‌است

در رنساس ابرو را نشانه نجاست زن می‌دانستند

در مجموع موی سر در هنر نماد پاکی از گناه است.

جستارهای وابسته

• ریزش مو
• مو شقی
• کاشت مو
• کلاه‌گیس
• موی مشکی
• موی قهوه‌ای
• مو قرمز
• موی ترمینال
• موی ولوس

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «(Haar (zoogdier». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای هلندی، بازبینی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۷.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مو در ویکی‌گفتاورد موجود است.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مو موجود است.

	موی بدن انسان
	اصطلاحات در زبان
دسته‌های مو	مو | موی زیبا: زُِلف | زلفان | دسته‌‌ای از موی سر: گیس | گیسو | گیسوان | دستهٔ مو در جلو: کاکُل | موی آویخته: طُرّه | دستهٔ بلند: کمند
مقدار مو	بی‌مو | کچل | تاس | کم‌مو | کوسه (بی‌ریش) | پرمو | پشمالود
زبانزدها	سفید کردن مو در آسیاب | به مویی بند بودن | سیخ شدن مو بر تن | مو لای درز چیزی نرفتن | موی دماغ شدن | مو را از ماست کشیدن | مو درآوردن زبان | یک مو از خرس کندن | مو نزدن دو چیز | کم شدن یک تار مو از سر کسی | آتش زدن موی کسی
	کالبدشناسی
اجزاء	پیاز | ریشه | جوانه | سیاه‌یاخته | ماتریکس | پوسته | فولیکول | بشره | لایه هاکسلی | لایه هنله | لایه آبگین | مغز | غده چربی‌دار | ماهیچه راست‌کننده | رنگ‌دانه | کراتین
نام در بدن	موی سر: گیس | موی پایین پیشانی: ابرو | موی پلک: مژه | موی صورت: ریش | موی بناگوش: پاگوشی | موی لب بالا: سبیل | موی بینی: مو | موی سینه: مو/پشم | موی اندام تناسلی: زهار/پشم
مراحل رشد	آناژن (فاز فعال) | کاتاژن (فاز تحلیل‌رونده) | تلوژن (فاز استراحت)
بیماری‌ها	مو خوره | گَری | کچلی | شوره سر | طاسی سکه‌ای | ریزش آندروژنیک مو | پرمویی
	اصلاح و زیبایی
حالت	فِرفِری، مُجَعَّد، تاب‌دار، ‌موج‌دار، صاف، لَخت، ژولیده، افشان، پریشان، سیخ، ژل‌زده، پف‌کرده، مارپیچ، بافته
رنگ	رنگ‌ها: مشکی | قهوه‌ای سیر | قهوه‌ای تیره | قهوه‌ای | قهوه‌ای متوسط | قهوه‌ای روشن | شرابی | ارغوانی | بلوند تیره | بلوند روشن | بلوند خیلی روشن | بلوند پلاتینه | مفاهیم: های‌لایت | دکلره | مِش
وسایل مربوط	اسپری مو | برس | بیگودی | تل | تیغ | چادر | حوله | خودتراش | دستمال سر | رنگ مو | روسری | ریش‌تراش | ژل | سشوار | سنجاق سر | شامپو | شانه | فرچه | قیچی | کش مو | کلاه | گُل سر | گلاه‌گیس | ماشین سرتراشی | مقنعه | موچین | موم سرد | نرم‌کننده مو | واجبی | هدبند
مدل‌ها	موی دم اسبی | موی آناناسی | ریش بزی | ریش ستاری | سبیل تابیده | سبیل قیطانی | اصطلاحات مدل‌دادن: پیچیدن و لوله کردن- پیچیدن فرانسوی- شانه مخصوص- نیم پیچ فرانسوی- حلقه مو- پیچ پشت- مدل برگردان سریع- پیچ ویکتوریایی- شینیون بافته- گیبسون- گوجه- استفاده از چوب مخصوص- گوجه بافته- لوله کردن- بافته حلقه شده- گوجه با موهای لوله شده- لوله برگردان- حلقه دور دم اسبی- پیچ بالای سر- دم اسبی پیچیده- بافت فرانسوی اصلی- بافت فرانسوی- بافت فرانسوی درون به بیرون- گوجه فرانسوی- بافت فرانسوی تو رفته- بافت چین‌دار- بافت فرانسوی بالا به پایین- بافت جناغی اصلی- بافت جناغی اصلی فرانسوی- بافت جناغی فرانسوی- کمند- کمند فرانسوی
مکان‌ها	آرایشگاه | پیرایشگاه | سلمانی | سالن آرایش | اتاق گریم
جستارهای وابسته	دستگاه پوششی بدن | پر | کُرک | پُرز | تیغ جوجه‌تیغی | بند انداختن | اپیلاسیون | کاشت مو

• جنسن، جنسن (۱۳۸۷). تاریخهنر جنسن. تهران: ذهن آویز.