سندرم عدم رابطه جنسی (به ژاپنی: セックスしない症候群، sekkusu shinai shōkōgun) یا سکس باناره (به ژاپنی: セックス離れ sekkusu-banare) (به معنای، «دور شدن از رابطه جنسی») به پدیده نوظهور عدم علاقه جوانان ژاپنی به سکس اشاره دارد. این پدیده در زبان انگلیسی ممکن است به عنوان سندرم تجرد ترجمه می‌شود. بر طبق آمار درصد فزاینده‌ای از جوانان بدون سابقه آمیزش دگرجنسگرا در ژاپن وجود دارند. میل جنسی و فعالیت جنسی در ژاپن از آغاز هزاره کاهش یافته‌است و به عنوان یکی از عامل‌های کاهش نرخ زاد ولد در ژاپن شناخته می‌شود. عدم علاقه ژاپن به رابطه جنسی به دلیل همه چیز از اقتصاد راکد گرفته تا طرفداران مانگای ژاپنی است که فانتزی جنسی را به واقعیت ترجیح می‌دهند. روزنامه گاردین دو دلیل احتمالی را برای این پدیده نسبت می‌دهد: رکود اقتصادی دو دهه گذشته در ژاپن و همچنین نابرابری جنسیتی بالا در ژاپن. بسیاری از جوانان ژاپنی علاقه ای به داشتن رابطه جنسی واقعی ندارند. اما آنها با چیزهایی که در صفحه نمایش خود می‌بینند از نظر جنسی تحریک می‌شوند. در ژاپن، افراد باکره و بی‌علاقه جنسی برچسب‌های، مردان گیاهخوار (علاقه کمی به ازدواج یا قاطعیت در روابط با زنان)، انگل مجرد (بزرگسالانی که با والدین خود زندگی می‌کنند)، اوتاکو (علاقمندی بیش از حد به انیمه، مانگا، بازی ویدئویی یا رایانه) و در انتهای تاریک‌تر، هیکیکوموری (کناره‌گیری حاد اجتماعی) را بر خود دارند. برخی از مردان ژاپنی ابراز می‌کنند قرار ملاقات در ژاپن بیش از حد تجاری شده‌است، و آنقدر فشار دائمی برای خرج کردن پول برای هدایای گران‌قیمت، شام، و فرارهای عاشقانه وجود دارد که مردان توان پرداخت آن را ندارد. برای دولت ژاپن، «سندرم تجرد» بخشی از یک فاجعه ملی است. ژاپن در حال حاضر یکی از پایین‌ترین نرخ تولد در جهان را دارد. جمعیت ۱۲۶ میلیونی آن (در سال ۲۰۱۳) رو به کاهش بوده‌است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۶۰ به یک سوم کاهش یابد. داده‌های نظرسنجی از سایر کشورهای پردرآمد نیز نشان می‌دهد که عدم تحرک جنسی در میان بزرگسالان جوان ممکن است در حال افزایش باشد، بنابراین ژاپن ممکن است در روند جهانی بی‌تحرکی جنسی پیشرو باشد.
بررسی اجمالی
سندرم تجرد یک فرضیه رسانه ای است که نشان می‌دهد تعداد فزاینده ای از بزرگسالان ژاپنی علاقه خود را به آمیزش جنسی در انسان و همچنین علاقه خود را به رمانس (عشق)، قرار گذاشتن و ازدواج از دست داده‌اند. به دنبال گزارشی در «گاردین»، این نظریه در سال ۲۰۱۳ توجه گسترده‌ای را در رسانه‌های انگلیسی زبان به خود جلب کرد. و متعاقباً توسط چندین روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس تکذیب شد. علاوه بر تبتل، این نظریه به کاهش تعداد ازدواج‌ها و کاهش نرخ زاد و ولد در ژاپن نیز اشاره می‌کند. نظرسنجی‌های انجام‌شده توسط انجمن تنظیم خانواده ژاپن تعداد زیادی از زنان ژاپنی را نشان می‌دهد که «علاقه‌ای به تماس جنسی ندارند یا آن را تحقیر می‌کنند».
از آغاز هزاره، جوانان ژاپنی ظاهراً علاقه خود را به رابطه جنسی و روابط صمیمانه از دست داده‌اند، پدیده‌ای که به عنوان «سکس باناره» به معنای واقعی کلمه، «دور شدن از رابطه جنسی» شناخته می‌شود. این پدیده را همچنین «سندرم عدم رابطه جنسی» و «مرگ رابطه جنسی» نیز نامیده‌اند. در زبان انگلیسی ممکن است به عنوان «سندرم تجرد» ترجمه می‌شود.
بزرگسالان ژاپنی دیرتر از همتایان خود در کشورهای دیگر اولین تجارب دگرجنس‌گرایی خود را تجربه می‌کنند و بخش قابل توجهی از آنها تا ۳۰ سالگی بی‌تجربه باقی می‌مانند. بر اساس آمار در سال ۲۰۱۹ یک چهارم بزرگسالان ژاپنی زیر ۴۰ سال باکره هستند و تعداد آنها در حال افزایش است.
در یک نظرسنجی جنسی در سطح جهانی در سال ۲۰۰۵ از که از طرف دورکس، بزرگ‌ترین تولیدکننده کاندوم در جهان انجام شد، نشان داد که ژاپنی‌ها با ۴۵ بار رابطه جنسی در سال کمترین رابطه را در جهان داشتند.
آمار
«بررسی ملی باروری ژاپن» یک نظرسنجی است که هر ۵ سال یک بار برای بررسی وضعیت و مسائل مربوط به ازدواج، زایمان و فرزندپروری در ژاپن انجام می‌شود. این نظرسنجی برای زوجین و افراد مجرد به صورت جداگانه انجام می‌شود. یکی از موضوعات مهم این نظرسنجی، درک مکانیسم‌های تغییر باروری و علل زمینه‌ای آن است. این داده‌ها توسط «بررسی ملی باروری ژاپن» جمع‌آوری شده‌است. نسبت مردانی که هرگز ازدواج نکرده بودند و تجربه جنسی داشتند در نیمه دوم دهه ۱۹۹۰ به اوج خود رسید و سپس وارد مرحله رکود شد. روند افزایشی در میان زنان نیز در طول دهه ۲۰۰۰ کاهش یافته‌است، البته در مقایسه با مردان با اندکی تأخیر.
پژوهشگران بهداشت در دانشگاه توکیو از داده‌های هفت نظرسنجی انجام‌شده توسط بررسی ملی باروری ژاپن، بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۵ استفاده کردند که هر کدام بین ۱۱۵۵۳ تا ۱۷۸۵۹ بزرگسال ۱۸ تا ۳۹ ساله را شامل می‌شده‌است.
بی‌تجربگی دگرجنس‌گرایی در زنان ۱۸ تا ۳۹ ساله از ۲۱٫۷ درصد در سال ۱۹۹۲ به ۲۴٫۶ درصد در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته‌است. این تعداد برای مردان ۲۰ درصد و ۲۵٫۸ درصد بوده‌است. هنگامی که اعداد به محدوده سنی کوچکتر تقسیم می‌شوند، روند افزایش نرخ باکرگی حتی در بین بزرگسالان ۳۰ ساله مشاهده می‌شود.
برای افراد بین ۳۰ تا ۳۴ سال در سال ۱۹۸۷، ۶٫۲ درصد از زنان و ۸٫۸ درصد از مردان هیچ تجربه دگرجنس‌گرایی را گزارش نکردند. در سال ۲۰۱۵، این اعداد به ۱۱٫۹ درصد از زنان و ۱۲٫۷ درصد از مردان افزایش یافت.
برای افراد بین ۳۵ تا ۳۹ سال در سال ۱۹۹۲، تنها ۴ درصد از زنان و ۵٫۵ درصد از مردان هیچ تجربه دگرجنس‌گرایی را گزارش نکردند. در سال ۲۰۱۵، این اعداد به ۸٫۹ درصد برای زنان و ۹٫۵ درصد برای مردان افزایش یافته‌است.
بر اساس یک نظرسنجی دولتی که در سال ۲۰۱۶ تنها از بین مجردان منتشر شد، ادعا شد که ۴۲ درصد از مردان و ۴۴٫۲ درصد از زنان - تقریباً نیمی از مجردهای بین ۱۸ تا ۳۴ سال - باکره هستند.
اولین تخمین ملی از باکرگی در ژاپن که توسط کارشناسان بهداشت عمومی در دانشگاه توکیو در سال ۲۰۱۹ انجام گرفته حاکی از این است که از هر ۱۰ نفر، ۱ نفر در دوره سی سالگی هیچ گونه تجربه جنسی واژینال دگرجنسگرا نداشته‌است.
عوامل
کارشناسان شروع به این سؤال کرده‌اند که چرا جوانان ژاپنی علاقه کمی به داشتن رابطه جنسی نشان می‌دهند و این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این بی‌علاقگی ممکن است ناشی از فرهنگ کاری ژاپن، بی‌ثباتی اقتصادی، و/یا بهانه‌های غیرمتعارف باشد یعنی جست‌وجوی لذت جنسی از یک بازی ویدیویی، با حضور یک قهرمان سکسی، به جای داشتن رابطه جنسی با شریک زندگی واقعی. همچنین علاقمندی به مانگای ژاپنی که فانتزی جنسی را به واقعیت ترجیح می‌دهد نیز به عنوان دلیل احتمالی این عدم تمایل به داشتن رابطه جنسی با شریک گوشتی و خونی ذکر شده‌است.گاردین دو دلیل احتمالی را برای این گزارش‌ها نسبت می‌دهد: رکود اقتصادی دو دهه گذشته در ژاپن و همچنین نابرابری جنسیتی بالا در ژاپن. گزارش‌های فراوان در مورد موضوعاتی مانند ظهور «سوشوکو- دانشی» (مردان گیاهخوار) شده‌است که از دنبال کردن فعالانه روابط جنسی خودداری می‌کنند. در زندگی بسیاری از مردان ژاپنی دوست دختران، مجازی هستند. آنها از طریق یک فیلمنامه از پیش نوشته شده با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنند، آنها به جای جستجوی عشق، زندگی تنها را پذیرفته‌اند و آرزوی ارتباط و اتصال با دوست دخترشان را روی صفحه لمسی پیدا کردند. بسیاری آن را فقط یک بازی می‌بینند و به راحتی می‌توانند بین کامپیوتری و واقعیت تمایز قائل شوند، در حالی که دیگران همیشه در یک حلقهٔ عشق گیر کرده‌اند و ناامیدانه منتظر به روز رسانی بعدی بازی هستند.
درآمد و اشتغال
برای مردان (اما نه زنان)، درآمد و اشتغال عوامل اصلی مرتبط با باکرگی هستند. در میان مردان ۲۵ تا ۳۹ ساله، افرادی که در رده پایین‌ترین درآمد قرار دارند، ۱۰ تا ۲۰ برابر بیشتر از مردانی که در بالاترین رده درآمد قرار دارند، باکره هستند. علاوه بر این، کسانی که بیکار یا پاره وقت/موقت بودند، به ترتیب هشت و چهار برابر بیشتر از افرادی که شغل معمولی داشتند، باکره بودند. به عبارت دیگر، داده‌ها نشان می‌دهد: پول و موقعیت اجتماعی برای رابطه جنسی مردان مهم است. اکثر مردان باکره دارای شغل سودآور نیستند. آنها یا بیکار هستند یا به صورت پاره وقت کار می‌کنند و در شهرهای کوچکتر یا مناطق حومه ای/روستایی زندگی می‌کنند. پول و تحرک برای زنان مهم است و این مردان هیچ‌کدام را ندارند. برخی از مردان ژاپنی ابراز می‌کنند قرار ملاقات در ژاپن بیش از حد تجاری شده‌است، و آنقدر فشار دائمی برای خرج کردن پول برای هدایای گران‌قیمت، شام، و فرارهای عاشقانه وجود دارد که مردان توان پرداخت آن را ندارد.
بسیاری از جوانان به دلیل عدم اشتغال منظم با ناامنی اقتصادی روبرو هستند. حدود ۴۰٪ نیروی کار ژاپن غیر منظم است، از جمله کارگران نیمه‌وقت و کار موقت. بر اساس وزارت بهداشت، کار و رفاه کارمندان غیرعادی در مقایسه با کارمندان عادی در مقایسه با ماهانه حدود ۵۳ درصد کمتر درآمد دارند. مردان جوان این گروه کمتر به فکر ازدواج یا متأهل شدن هستند. بسیاری از جوانان ژاپنی نیز گزارش می‌دهند که خستگی ناشی از کار زیاد مانع از انگیزه آنها برای دنبال کردن روابط عاشقانه می‌شود.
نقش جنسیتی
پس از ازدواج احتمال ترفیع متوقف می‌شود، زیرا روسا تصور می‌کنند که شما باردار می‌شوید و می‌روید. وقتی یک زن بچه دار می‌شود، ادامه کار غیرممکن است. شما باید ساعت‌های طولانی و غیرقابل انعطاف کار کنید، بنابراین باید کار را ترک کنید. در نهایت یک زن خانه‌دار می‌شوید که هیچ درآمدی از خودتان ندارید.
«اری تومیتا» یک زن شاغل ژاپنی در سال ۲۰۱۵
کارشناسان می‌گویند «فرار از صمیمیت انسانی» در ژاپن ناشی از داشتن یک اقتصاد بسیار توسعه یافته و نابرابری جنسیتی بالا است. طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد، ژاپن از نظر برابری جنسیتی در بین ۱۴۰ کشور در رتبه ۱۰۴ قرار دارد که بین ارمنستان و مالدیو قرار دارد. در ژاپن از زنان شاغل و متخصص هنگامی که باردار می‌شوند یا حتی تازه ازدواج می‌کنند، انتظار می‌رود که کار را رها کنند به طوری که برای انجام آن تحت فشار اجتماعی زیادی قرار می‌گیرند و اغلب متوجه می‌شوند که پیشرفت شغلی غیرممکن شده‌است. یک واژه جدید برای این کار به وجود آمده‌است، «اونی یومه» به معنی «دیو عروس»، اینها زنانی هستند که پس از بچه دار شدن به سر کار بازمی‌گردند. در دنیای شرکت‌های تحت سلطه مردان، به محض ازدواج یک زن، تبعیض در محل کار آشکار است. آمار بررسی ملی باروری ژاپن در سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که همسرانی که قبل و بعد از تولد اولین فرزندشان به کار ادامه دادند، طی پنج سال گذشته از حدود ۵۰ درصد به تقریباً ۷۰ درصد رسیده‌است که نشاندهنده بهبود وضعیت بازگشت به کار در زنان است.
مردان نیز احساس می‌کنند زیر بار نگرش‌های قدیمی در مورد نقش‌های جنسیتی قرار دارند. در بحبوحه رکود اقتصادی مداوم، بسیاری از مردان احساس می‌کنند که فشار بر آنها برای اینکه تأمین کننده اصلی خانواده باشند، غیر واقعی است. در عین حال، پاسخ آشکارا – حل شدن مسئله با کار زنان حرفه‌ای یا تقسیم بار – امکان‌پذیر نیست زیرا دنیای شرکت‌ها آنقدر سفت و سخت است که به هر دو والدین اجازه نمی‌دهد کار کنند.
رواج بی‌جنس‌گرایی
پیتر اوئدا پژوهشگر سوئدی که مقالاتی در مورد وضعیت رابطه جنسی دگرجنس‌گرایان منتشر کرده‌است، اظهار می‌کند که در سال‌های اخیر مفهوم بی‌جنس‌گرایی مد شده‌است. بی‌جنس‌گرایی به فقدان علاقه یا جذابیت جنسی برای دیگران اشاره دارد و در بین مردم بیشتر به معنای مثبت استفاده می‌شود. این ممکن است به سادگی نشانه ای باشد که بسیاری از رابطه جنسی را به عنوان یک کار طاقت‌فرسا می‌بینند که در زندگی آنها اختلال ایجاد می‌کند. بسیاری از جوانان استدلال می‌کنند که این ایده خوبی نیست که در طول دوره‌های اوج انرژی جنسی، رابطه جنسی نداشته باشید. از سوی دیگر، این عقیده نیز وجود دارد که در صورت رضایت فرد، وجود یا عدم وجود فعالیت جنسی ملاکی برای ارزیابی کیفیت زندگی نیست.
مردان گیاهخوار
مردان گیاهخوار اصطلاحی است که در ژاپن برای توصیف مردان جوانی استفاده می‌شود که علاقه کمی به ازدواج یا قاطعیت در روابط با زنان نشان می‌دهند. از آنجایی که مرزهای تعریف مردان گیاهخوار نامشخص است، نظرسنجی‌های مشهوری مانند آنچه توسط «لایف نت» (LifeNet) انجام شد به این نتیجه رسیدند که در یک گروه نمونه شامل ۱۰۰۰ مرد و زن مجرد در ۲۰ و ۳۰ سالگی، ۳۷۸ مرد گزارش دادند که خود را «گیاهخوار» می‌دانند.
انگل مجرد
در ژاپن جمعیت فزاینده‌ای از «پاراسایتو شینگورو» «انگل مجرد» وجود دارد - افراد بالغ مجردی که هنوز با والدین خود زندگی می‌کنند، که احتمالاً عامل دیگری در عدم جفت شدن افراد است. دلیل این اصطلاح تحقیرآمیز اینست که مجردهایی که در خانه والدین زندگی می‌کنند می‌توانند در هزینه اجاره خانه پس‌انداز کنند و اغلب مسئولیت کارهای خانه را بر عهده ندارند. این بدان معناست که بیشتر درآمد مجردها به خودشان تعلق دارد و به همین دلیل، انگیزه‌های اقتصادی برای ترک خانه والدین یا تشکیل یک زندگی خانوادگی مستقل وجود ندارد. نقل مکان یا ازدواج به معنای کنار گذاشتن این سبک زندگی امن اقتصادی است.
هیکیکوموری
هیکیکوموری که همچنین به عنوان «کناره‌گیری حاد اجتماعی» نیز شناخته می‌شود، کناره‌گیری کامل از جامعه و درجات شدید انزوای اجتماعی و حبس در خانه است. برآوردها حاکی از آن است که نیم میلیون جوان ژاپنی به گوشه نشینی اجتماعی تبدیل شده‌اند. اگرچه ارتباط بین فناوری‌های ارتباطی مدرن (مانند اینترنت، رسانه‌های اجتماعی و بازی‌های ویدیویی) و این پدیده به‌طور قطعی ثابت نشده‌است، اما این فناوری‌ها حداقل عامل تشدیدکننده‌ای در نظر گرفته می‌شوند که می‌تواند گوشه‌گیری را عمیق‌تر کرده و رشد دهد. مطالعات قبلی هیکیکوموری در کره جنوبی و اسپانیا نشان داد که برخی از آنها نشانه‌هایی از اعتیاد به اینترنت را نشان می‌دهند، اگرچه محققان این موضوع را مسئله اصلی نمی‌دانند. با این حال، به گفته دانشیار روان‌پزشکی در دانشگاه کیوشو در فوکوئوکا، تاکاهیرو کاتو، بازی‌های ویدیویی و رسانه‌های اجتماعی مدت زمانی را که افراد در خارج و در محیط‌های اجتماعی می‌گذرانند که نیاز به تعامل مستقیم چهره به چهره دارند، کاهش داده‌اند. ظهور تلفن‌های همراه و سپس گوشی‌های هوشمند نیز ممکن است این موضوع را عمیق‌تر کرده باشد، با توجه به اینکه افراد می‌توانند اعتیاد خود را به بازی و گشت و گذار آنلاین در هر جایی، حتی در رختخواب ادامه دهند.
گستردگی پورن
پورن، در ژاپن، ویژگی‌های غیرمعمولی دارد که از پورن معمولی «غربی» متمایزتر است. در ژاپن، فیلم‌ها و فیلم‌های غیرمستقیم جنسی به عنوان «ویدیوهای بزرگسالان» یا «فیلم‌های بزرگسالان» یا (AV) و صنعت فیلم‌های پورن ژاپنی به عنوان «فیلم‌های بزرگسالان ژاپنی» (JAV) شناخته می‌شوند. فیلم‌های انیمیشن اروتیک ژاپنی برای مخاطبان خارجی به عنوان «هنتای» شناخته می‌شوند. با این حال، جامعه ژاپن به این «ویدیوها و فیلم‌های بزرگسالان» به عنوان «انیمه بزرگسالان» یا «انیمیشن اروتیک» (یا ارو انیمه) اشاره می‌کند.
علاوه بر فیلم‌های پورن، با حضور بازیگران واقعی، این شکل از «سرگرمی بزرگسالان» اکنون شامل مجلات پورنوگرافی، کمیک‌های شهوانی، مانگا (کمیک یا رمان‌های گرافیکی)، بازی‌های ویدیویی (اروگه) و انیمه اروتیک (هنتای) می‌شود. و اگرچه رایج‌ترین اشکال پورن ژاپنی شامل فانتزی‌های دگرجنسگرا می‌شود، اما سایر گرایش‌های جنسی (مانند ال‌جی‌بی‌تی) به‌طور پیوسته در فرهنگ ژاپنی محبوب‌تر می‌شوند. فیلم‌ها و ویدئوهایی که شامل فتیش‌های جنسی، رابطه جنسی افراطی و بی‌دی‌اس‌ام می‌شوند نیز در ژاپن پخش شده‌اند.
اعتیاد به پورنوگرافی
محتمل‌ترین علت فرگشت یا تغییر هنجارهای اجتماعی و اقتصادی است، که باعث افزایش «استفاده شدید از پورن» و کاهش تعاملات صمیمی و جنسی واقعی بین مردان و زنان ژاپنی می‌شود. برخی حدس می‌زنند که برخی از مردان دگرجنسگرا ژاپنی که خواهان روابط واقعی هستند، از ترس طرد شدن می‌ترسند به زنان نزدیک شوند. این ترس می‌تواند باعث اضطراب شدیدی شود که آنها را به سمت پورن سوق دهد. ب توجه به اتکای فزاینده مردان جوان به پورنوگرافی، می‌توان تصور کرد که به دلیل تأثیر «تحریک‌کنندگی»، تأثیر زیادی بر علاقه جنسی در دنیای واقعی گذاشته‌است.
با این تنوع «گزینه‌های جنسی»، تصور اینکه چرا بسیاری از «کاربران پورن» جوان ژاپنی (زن و مرد) فکر نمی‌کنند که شرکای زندگی واقعی و روابط می‌توانند همان نوع فانتزی شدید و رضایت جنسی را فراهم کنند، سخت نیست. پورن پیشرفت‌های فناوری ژاپن نیز با ارائه دسترسی مردان ژاپنی به دوست دخترهای مجازی یا روباتیک که برای جایگزینی دوست دختر و روابط واقعی آنها طراحی شده‌اند، به مشکل پورن ژاپن کمک کرده‌است.
اوتاکو
اوتاکو واژه‌ای ژاپنی است که افرادی را توصیف می‌کند که علاقه بسیار زیادی به انیمه، مانگا، بازی ویدئویی یا رایانه‌ها دارند. در آغاز ممکن است جنبه ای تحقیرآمیز داشته‌است که منفی بودن آن ناشی از دیدگاه کلیشه‌ای به عنوان «طردشدگان اجتماعی» باشد. بر اساس مطالعات منتشر شده در سال ۲۰۱۳، این اصطلاح کمتر منفی شده‌است و تعداد فزاینده ای از مردم هم در ژاپن و هم در جاهای دیگر اکنون خود را به عنوان اوتاکو معرفی می‌کنند. از ۱۳۷۷۳۴ نوجوانی که در ژاپن در سال ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار گرفتند، ۴۲٫۲٪ خود را به عنوان یک نوع اوتاکو معرفی کردند. مردان جوان «اوتاکو» در نوع روابط دگرجنسگرا خوب نیستند، و بدتر از آن، روند «اوتاکوسازی» بر زنان بیشتری نیز تأثیر گذاشته‌است - که تأثیر مخربی بر فرصت‌های روابطی داشته‌است که بالقوه می‌توانستند منجر به رابطه جنسی شوند. مشاور ژاپنی روان‌شناسی آئویاما بیان می‌کند که اوتاکوهای زن فکر می‌کنند که نوع عشقی که در داستان‌های رمانتیک می‌خوانند تنها راه است. آنها خود را به عنوان شاهزاده خانم خیال پردازی می‌کنند و منتظر یک شاهزاده خوش تیپ هستند و حتی اگر آنها پسری را می‌بینند، رابطه آنها بیشتر شبیه دوستان خوب است - بنابراین به ندرت منجر به رابطه جنسی می‌شود. آرمان فانتزی برای زنان زیر ۲۵ سال که در شخصیت‌های کارتونی انیمیشن و گروه‌های تمام دخترانه موسیقی پاپ یا «آیدل ژاپنی» منعکس می‌شود، که بسیار زیبا و باکره است: زنان نباید هیچ نشانه‌ای از تجربه یا تمایل جنسی نشان دهند. همه این آرمان پاک را قبول نمی‌کنند، اما تأثیر آن عمیق است.
ترس از بارداری ناخواسته
اعتقاد بر این است که یکی دیگر از عوامل دلسرد کننده برای رابطه جنسی در ژاپن اضطراب مورد احتمال بارداری ناخواسته است. یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۹ توسط وب‌سایت ازدواج بعد از حاملگی (dekikon.com) انجام شد، نشان می‌دهد تقریباً نیمی از زوج‌هایی که به دلیل شرایط حاملگی عروس احساس وظیفه می‌کردند که ازدواج کنند، در عرض پنج سال از هم جدا شده‌اند.
تأثیر شبکه‌های اجتماعی
عامل دیگری که باعث می‌شود زنان اولین تجربه جنسی خود را به تأخیر بیندازند، انبوه سایت‌های شبکه‌های اجتماعی، مانند فیس‌بوک و توییتر است، به این معنی است که زنان می‌توانند از طریق برخوردهای آنلاین از تنهایی خود بکاهند. مشاور ژاپنی روان‌شناسی آئویاما می‌گوید: «زنان جوان می‌خواهند کسی را داشته باشند که به نگرانی‌های آنها گوش دهد. در گذشته، آن شخص معمولاً یک دوست پسر بود و از آنجایی که بیشتر به او اعتماد می‌کرد، وقتی او درخواست رابطه جنسی می‌کرد تسلیم می‌شد. اما اکنون به دلیل افزایش روابط اینترنتی، نقش عاطفی دوست پسر کاهش یافته‌است.»
پیامد
ژاپن در حال حاضر یکی از پایین‌ترین نرخ تولد در جهان را دارد. جمعیت ۱۲۶ میلیونی آن (در سال ۲۰۱۳) که در دهه گذشته رو به کاهش بوده‌است، پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۶۰ به یک سوم کاهش یابد.
ژاپن نرخ باروری زیر سطح جایگزینی تنها ۱٫۴۲ میزان باروری کل را در سال ۲۰۱۴ ثبت کرد در حالی که در اواسط دهه ۱۹۸۰ این میزان ۱٫۸۴ بود. بسیاری این سقوط شدید را ناشی از افزایش مردان گیاهخوار در ژاپن می‌دانند. کاهش نرخ زاد و ولد به دلیل بی‌میلی مردان گیاهخوار به ازدواج است. خصومت این کشور با هرگونه مهاجرت (حتی از سوی افراد با مهارت بالا) به این معنی است که ژاپن نمی‌تواند نرخ پایین زاد و ولد را با افزایش جمعیت خود جبران کند. کاهش جمعیت ژاپن به این معنا است که تعداد کمتری در این کشور کار می‌کنند و میزان تولید هم پایین می‌آید پدیده ای که به عنوان «بمب ساعتی جمعیتی» شناخته می‌شود.
برای دولت ژاپن، «سندرم تجرد» بخشی از یک فاجعه ملی است اما شهروندان ژاپنی عمدتاً ژاپن را راحت و مدرن می‌دانند و در نتیجه حس خاصی نسبت به بحران جمعیت ندارند.جارد دایموند دانشمند در زمینه انسان‌شناسی کاهش جمعیت در ژاپن را یک پدیده مثبت در این کشور می‌داند. او عنوان کرده‌است که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ژاپن کمبود منابع است. از آنجائیکه تقاضا برای منابع متناسب با جمعیت است، واردات برای یک قرن سیاست خارجی ژاپن برای حل مشکل کمبود منابع بوده‌است. از نظر اقتصادی وابستگی به واردات مشکل بزرگی است، بنابراین کاهش جمعیت یک مزیت برای ژاپن است. برای حل مشکل کمبود نیروی کار دایموند اظهار کرده‌است که هرگز در تاریخ بشر جامعه ای با امید به زندگی طولانی مانند ژاپن وجود نداشته‌است. این یک پیشرفت تاریخی منحصر به فرد است. در ژاپن یک سیستم سن بازنشستگی وجود دارد که در آن کارکنان باید در سن ۶۰ یا ۶۵ سالگی شرکت را ترک کنند. او پیشنهاد می‌کند که مانند آمریکا این سیستم اجباری بازنشستگی بهتر است لغو شود به جای کارمندان جوان، افراد مسن که در مدیریت با تجربه هستند و در مشاوره دادن مهارت دارند، استخدام شوند.
رویارویی
برای مردانی که به شدت استرس دارند، مضطرب، بی‌حوصله و/یا تنها هستند، برنامه‌های حمایتی وجود دارد که می‌تواند به آنها کمک کند تا بر اضطراب خود و در برخی موارد «استفاده از پورن» خود را کنترل کنند. به عنوان مثال، «وایت هندز»، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در توکیو، کلاس‌های هنری نقاشی برهنه را ارائه می‌دهد که در آن مردان ژاپنی می‌توانند زنان برهنه را طراحی کنند. هدف از برگزاری این کلاس‌های هنری کاهش استرس و اضطراب مردان است تا بتوانند در تمایلات جنسی خود راحت‌تر و مطمئن‌تر شوند.
اعتیاد به پورن در ژاپن به همان روشی که در کشورهای دیگر با درمان‌های اعتیاد به پورن درمان می‌شود، مانند درمان شناختی-رفتاری، درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ و/یا درمان پذیرش و تعهد درمان می‌شود. تغییرات سبک زندگی (به عنوان مثال، یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، سرگرمی‌ها، برنامه‌های ضد پورن، تکنیک‌های مدیریت استرس، و غیره) و ابزارهای خودیاری، مانند «با هم متوقف کنید» (Stop Together)، یک برنامه آنلاین بهبود اعتیاد به پورن، می‌تواند به افراد مختلف کمک کند.
انتقاد و نفی
روزنامه‌نگار آمریکایی جاشوا کیتینگ، روزنامه گاردین و سایر رسانه‌ها را متهم کرده‌است که از داده‌های «منتخب شده» استفاده می‌کنند تا به تصورات غربی از «ژاپن عجیب و غریب» دامن بزنند.
در میان انبوهی از مقالاتی که بحران باکرگی فرضی ژاپن را پوشش می‌دهند، به نظر می‌رسد برخی فراموش کرده‌اند که اعداد بررسی ملی باروری فقط برای افرادی است که هرگز ازدواج نکرده‌اند، در عوض گزارش می‌دهند که بیش از ۴۰ درصد از همه جوانان ژاپنی باکره هستند (از جمله گزارش‌های بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان). علاوه بر این، هیچ علاقه‌ای برای در نظر گرفتن نرخ باکرگی بر اساس گروه سنی نشان داده نشده‌است. در حالی که نوجوانان ۱۸ ساله که نمی‌توانند باکرگی خود را از دست بدهند، نرخ بالای بی‌تجربگی جنسی در گروه‌های سنی جوان‌تر یک نگرانی ملی محسوب نمی‌شود. بسیاری از این نظرسنجی‌ها دگرباشان جنسی، طلاق گرفته‌ها، بیوه‌ها، والدین مجرد یا افرادی که بین ۱۸ تا ۳۰ سال ازدواج کرده‌اند، را از نظرپرسی‌ها حذف می‌کنند. این موارد در نظر گرفته نشده با حذف بخش عظیمی از جمعیت فعال جنسی، موجب اغراق در تعداد باکره‌ها می‌شود.
احتمال جهانی شدن
در نظرسنجی‌های مشابه از بریتانیا، ایالات متحده و استرالیا، میزان بی‌تجربه بودن دگرجنس‌گرایان حدود ۱ تا ۵ درصد در بزرگسالان حدود ۳۰ ساله است. داده‌های نظرسنجی از سایر کشورهای پردرآمد نیز نشان می‌دهد که عدم تحرک جنسی در میان بزرگسالان جوان ممکن است در حال افزایش باشد، بنابراین ژاپن ممکن است در روند جهانی بی‌تحرکی جنسی پیشرو باشد.
پیتر اوئدا در مقاله ای که در انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده‌است عنوان کرده‌است که موضوع «عدم رابطه جنسی جوانان» مشکلی منحصر به فرد ژاپنی نیست، این یک روند جهانی است. یک نظرسنجی انجام شده در ایالات متحده نشان داده‌است که درصد افرادی که به مدت یک سال یا بیشتر رابطه جنسی نداشته‌اند در ۲۰ سال گذشته افزایش یافته‌است. این فقط مشکل نداشتن شریک جنسی نیست، بلکه نشان داده شده‌است که حتی در افرادی که شریک زندگی دارند نیز روابط جنسی کاهش یافته‌است.