سرکوب کننده یا دُژم ساز یا دپرسنت (به انگلیسی: Depressant) به دسته بزرگی از ترکیبات سایکو اکتیو گفته می‌شوند که اثرات تسکین دهنده، ضد درد و آرام‌بخش دارند. این داروها برخلاف محرک‌ها و داروهای ضد افسردگی باعث کاهش فعالیت سیستم عصبی و مغز می‌شوند. دپرسنت‌ها به‌طور وسیعی در سراتاسر جهان به عنوان داروهای نسخه‌ای مسکن و همچنین مواد غیرقانونی مخدر و شبه‌مخدر استفاده می‌شوند.
از برجسته‌ترین دپرسنت‌ها می‌توان به الکل اتانول که در نوشیدنی‌های الکلی موجود است نام برد. همچنین تمامی اپیوئیدها (افیون‌ها) در دسته دپرسنت‌ها قرار می‌گیرند. کانابیدیول (CBD) موجود در کانابیس نیز اثر دپرسنت دارد. از داروهای شاخص سرکوب کننده می‌توان به بنزودیازپین‌ها و باربیتورات‌ها اشاره کرد. همچنین داروهای خواب‌آور، آرام‌بخش، ضد درد، ضدصرع، آنتی سایکوتیک، آنتی هیستامین، آنتی کولینرژیک، آلفا بلاکرها و بتا بلاکرها از انواع داروهای دپرسنت محسوب می‌شوند.
مصرف
بیش‌مصرفی یا استفاده هم‌زمان دپرسنت‌های مختلف می‌تواند بسیار خطرناک باشد و علت آن اثر تضعیف‌کننده بیش‌از حد دستگاه عصبی می‌باشد. این ویژگی دپرسنت‌ها را به یک انتخاب رایج برای خودکشی بدون درد تبدیل کرده‌است و بیش‌مصرفی آن‌ها یکی از پر استفاده‌ترین روش‌های خودکشی محسوب می‌شود. مصرف الکل یا بنزودیازپین‌ها همراه با دوز عادی از هروئین باعث اوردوز بسیاری از مصرف‌کنندگان آن شده‌است.
جستارهای وابسته
|
گروه های عمده داروهای شیمیایی – بر اساس سیستم طبقه‌بندی شیمیایی آناتومیکی درمان
| |
|---|---|
|
لوله گوارش / سوخت‌وساز (A) |
|
|
خون و اندام‌های سازنده خون (B) |
|
|
دستگاه قلبی عروقی (C) |
|
| پوست (D) | |
|
دستگاه ادراری-تناسلی (G) |
|
|
دستگاه غدد درون‌ریز (H) |
|
|
عفونت‌ها و آلودگی‌های بیرونی (J، P، QI) |
|
| بیماری‌های بدخیمی (L01–L02) |
|
| بیماری‌های ایمنی (L03–L04) |
|
|
ماهیچه‌های اسکلتی، استخوان‌ها، و مفاصل (M) |
|
|
مغز و دستگاه عصبی (N) |
|
|
دستگاه تنفسی (R) |
|
| اندام‌های حسی (S) | |
| سایر ATCها (V) | |
