حاملگی مردانه (به انگلیسی: Male pregnancy) جوجه کشی یک یا چند تخم یا جنین توسط جنس نر بعضی از گونه‌ها می‌باشد. بیشتر گونه‌هایی که با تولید مثل جنسی بچه تولید می‌کنند، هتروگامی هستند - ماده‌ها که گامت‌های بزرگتر (تخمک) و نرها نیز گامت‌های کوچکتر (اسپرم) تولید می‌کنند. تقریباً در همه گونه‌های جانوری، فرزندان توسط جنس ماده تا زمان تولد حمل می‌شوند، اما در ماهی از خانواده سوزن‌ماهیان (لوله‌ماهی، اسب دریایی و اژدهای دریایی برگدار)، این عمل توسط جنس نر انجام می‌شود
حیوانات
خانواده ماهیان، سوزن‌ماهیان دارای ویژگی منحصر به فردی هستند که شامل مراقبت از تخم/جنین‌ها توسط جنس نر است و به عنوان «بارداری مردان» نامیده می‌شود. این خانواده بسیار متنوع و شامل حدود ۳۰۰ گونه مختلف ماهی است؛ از جمله سوزن‌ماهیان، اسب دریایی، در لوله‌ماهی، و اژدهای دریایی علفی و اژدهای دریایی برگدار. نرهای برخی از این گونه‌ها کیسه ای برای بچه روی تنه یا دم دارند. در گونه‌های دیگر، وقتی که ماده تخمگذاری می‌کند، تخمها فقط به تنه یا دم نر متصل می‌شوند.
لقاح ممکن است قبل از کاشت در کیسه یا در آب انجام شود، اما در هر صورت، بارداری در جنس نر سینگناتیدها (گروهی از ماهیان) اتفاق می‌افتد. پس از لانه گزینی داخل یا روی کیسه بچه، نر مراقبت از تخمها را بر عهده می‌گیرد. بسیاری از گونه‌ها فشار اسمزی مایع داخل کیسه تخم را برای حفظ PH مناسب برای جنین در حال رشد، تنظیم می‌کنند. حداقل در بعضی از گونه‌ها، نر از طریق محل‌های پیوند عروقی داخل یا روی بدن، مواد مغذی مانند گلوکز و اسیدهای آمینه را برای تخم تأمین می‌کند.
این دوره جوجه کشی می‌تواند بسیار طولانی‌تر از تولید یک کلاچ تخم دیگر توسط ماده باشد، به ویژه در مناطق معتدله که بارداری بیشتر طول می‌کشد، و منجر به یک محیط تولیدمثلی می‌شود که در آن انتخاب جنسی در خانم‌ها از مردان بیشتر باشد. این تغییر نقش‌های جنسی سنتی فقط در ماهی‌های لوله ای مشاهده شده‌است، در حالی که اسب‌های دریایی به‌طور عمده به عنوان تک‌همسر پذیرفته شده‌اند. برخی از گونه‌های لوله ماهی به دلیل این وضعیت منحصر به فرد، چندهمسری کلاسیک را نشان می‌دهند. سینگاتیدهای نر معمولاً ماده‌هایی با اندازه اندام بزرگ و تزئینات برجسته مانند رنگدانه‌های پوست آبی یا چین‌های پوستی را ترجیح می‌دهند. نرهای سینگناتید در برخی از گونه‌ها ظاهراً قادر به جذب تخم یا جنین هستند در حالی که در کیسه بچه قرار دارد. در این موارد، جنین‌هایی که بالاترین میزان بقا را دارند، آنهایی هستند که مادران آنها فنوتیپ ترجیحی را نشان می‌دهند.
سینگناتیدها تنها خانواده در قلمرو حیوانات است که اصطلاح «بارداری مردانه» به آن اطلاق شده‌است.
انسان
کاشت خارج رحمی
جنس نر انسان به‌طور طبیعی برای حاملگی رحم ندارد. موضوع نظری حاملگی خارج رحمی مردان (حاملگی خارج از حفره رحم) توسط کاشت جراحی توسط متخصصان در زمینه پزشکی باروری مطرح شده‌است. این پزشکان تأکید می‌کنند که مفهوم کاشت خارج رحمی از نظر تئوری قابل قبول است، اما هرگز تلاشی برای آن نشده‌است. توجیه این امر دشوار است - حتی برای زنی که فاقد رحم هستند - آنهم به دلیل خطرات شدید سلامتی برای والدین و نوزاد.
رابرت وینستون، یکی از پیشگامان لقاح آزمایشگاهی، به ساندی تایمز لندن گفت که «با کاشت جنین در شکم مرد - با جفت متصل به اندام داخلی مانند روده - و با جراحی برای زایمان، حاملگی مرد قطعاً امکان‌پذیر خواهد بود.» کاشت خارج رحمی جنین در امتداد دیواره شکم و در نتیجه رشد جفت، برای میزبان بسیار خطرناک و بالقوه کشنده خواهد بود و بنابراین بعید است در انسان مورد مطالعه قرار گیرد. جیلیان لاک وود، مدیر پزشکی خدمات باروری میدلند، یک کلینیک باروری در انگلیس، خاطرنشان کرد که شکم برای جدا شدن از جفت در حین زایمان تکامل نیافته‌است، بنابراین بارداری خارج رحمی خطرناک است. گلن مک گی، متخصص اخلاق زیستی گفت: «سؤال این نیست که آیا مرد می‌تواند این کار را انجام دهد یا خیر؟ بلکه باید پرسید اگر مردی بارداری خارج رحمی داشته باشد، آیا می‌تواند زنده بماند؟»
از سال ۲۰۰۰، چندین وب سایت جعلی در اینترنت دربارهٔ اولین مرد باردار جهان مطالبی را منتشر کرده‌اند. در حالی که برخی افراد چنین ادعاهای علمی مشکوکی را باور می‌کنند، اما تاکنون چنین آزمایشی گزارش نشده‌است.
پیوند رحم
برخلاف بارداری خارج رحمی که جنین و میزبان را در معرض خطر قرار می‌دهد، پیوند رحم به یک مرد، در صورت موفقیت، هم از جنین و هم از میزبان محافظت می‌کند و احتمال خطرات جدی را برای هر دو از بین می‌برد.
به گفته کارین چونگ، مدیر برنامه حفظ باروری در دانشکده پزشکی کک دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، پیوند رحم به جنس نر انسان تفاوت چندانی با پیوند رحم به جنس ماده نخواهد داشت، زیرا «آناتومی مرد و زن آنقدرها تفاوتی با هم ندارد.» رحم یا باید توسط اهدا کننده اهدا شود یا با استفاده از سلول‌های بنیادی نر مهندسی بافت شود و سپس در ناحیه لگن او کاشته شود. پس از آن، روش استاندارد لقاح آزمایشگاهی (IVF) برای قرار دادن جنین در رحم تازه تشکیل شده نر دنبال می‌شود.
پیوند رحم در عربستان سعودی در سال ۲۰۰۰ از یک زن به زن دیگر انجام شد اما منجر به بارداری نشد. این پیشرفت گمانه‌زنی‌ها را در مورد احتمال پیوند رحم به یک مرد و به دنیا آوردن فرزند از رحم پیوندی به همراه داشت.
افراد بیناجنس
برخی از اختلالات نادر تکامل جنسی در مردان کاریوتیپی (۴۶، XY) باعث می‌شود که مجاری پارامزونفریک به ساختارهای مولری مورد نیاز بارداری تبدیل شوند، مانند چیزی که در زنان وجود دارد. در حالی که زنان بیناجنس مبتلا به ناباروری هستند (هیچ گامتی تولید نمی‌کنند)، اما ممکن است با استفاده از فناوری کمک باروری (ART) بارداری را با موفقیت پشت سر گذاشته و زایمان کنند. همچنین موارد مستندی از افراد مبتلا به موزاییک غالب XY که به‌طور طبیعی باردار می‌شوند وجود دارد، از جمله فردی با ۹۶٪ کاریوتیپ XY و اووتست (هرمافرودیسم واقعی). موردی از یک زن غالب XY گزارش شده‌است که قاعدگی منظم، دو حاملگی طبیعی و زایمان را تجربه کرده‌است.