طلا-۱۹۸

طلا-۱۹۸ (^۱۹۸Au) ایزوتوپ پرتوزای طلا است. این نوکلید طی واپاشی بتا قرار می‌گیرد تا ^۱۹۸Hg پایدار تشکیل شود، نیمه عمر این فرایند ۲٫۶۹۷ روز است.

ویژگی‌های واپاشی ^۱۹۸Au منجر به توجه گسترده‌ای به این ماده در کاربردهای رادیوتراپی برای درمان‌های سرطان شده‌است. این ایزوتوپ همچنین در تحقیقات سلاح‌های هسته‌ای و به عنوان ردیاب رادیواکتیو در تحقیقات آب‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کشف

^۱۹۸Au احتمالاً برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ توسط انریکو فرمی و همکاران مشاهده شد، اگرچه در آن زمان به درستی شناسایی نشده بود. این ایزوتوپ به‌طور قطعی در سال ۱۹۳۷ به دنبال تابش نوترون به ^۱۹۷Au پایدار شناسایی شد و نیمه عمر تقریباً ۲٫۷ روزه به آن نسبت داده شد.

کاربردها

پزشکی هسته‌ای

^۱۹۸Au برای پرتودرمانی و استفاده در پزشکی مطلوب است زیرا انرژی واپاشی بتا و دامنه نفوذ ۴ میلی‌متری آن در بافت باعث از بین رفتن تومورها می‌شود بدون اینکه بافت غیر سرطانی اطراف تحت تأثیر اشعه قرار گیرد. به همین دلیل، نانوذرات ^۱۹۸Au به عنوان یک درمان تزریقی برای سرطان پروستات در حال بررسی هستند.

جستارهای وابسته

• ایزوتوپ‌های طلا