Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
سیرولیموس
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Rapamune |
نامهای دیگر | Rapamycin |
دادهها |
|
ردهبندی داروهای بارداری |
|
روش مصرف دارو | دهانی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | ۱۴٪ (محلول خوراکی)، با غذاهای پُرچرب، کمتر؛ ۱۸٪ (قرص)، غذاهای پُرچرب، بیشتر |
پیوند پروتئینی | ۹۲٪ |
متابولیسم | کبدی |
نیمهعمر حذف | ۵۷ تا ۶۳ ساعت |
دفع | بیشتر از طریق مدفوع |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
دراگبنک |
|
کماسپایدر |
|
UNII | |
KEGG |
|
ChEBI | |
ChEMBL | |
لیگاند بانک داده پروتئین | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.107.147 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C51H79NO۱۳ |
جرم مولی | ۹۱۴٫۱۷۲ گرم بر مول g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
حلالیت در آب | ۰٫۰۰۲۶میلیگرم در میلیلیتر (دمای C°۲۰) |
| |
| |
(verify) |
سیرولیموس (انگلیسی: Sirolimus) یا راپامایسین یک داروی ماکرولید است که برای آغشتهسازی استنتهای شریانهای کرونر قلب، جلوگیری از ردِ پیوند اعضاء و درمان نوعی بیماری ریوی نادر به نام «لنفانژیولیومیوماتوز» بهکار میرود.
سیرولیموس، نوعی داروی سرکوبکننده سیستم ایمنی است و در انسان، در جلوگیری از ردِ پیوند کلیه کاربرد ویژهای دارد.
این دارو از طریقِ کاهشِ تولید اینترلوکین ۲، فعالشدگیِ لنفوسیتهای تی و لنفوسیتهای بی را مهار میکند.
سیرولیموس توسط نوعی باکتری بهنام «استرپتومایسیس هایگروسکوپیکوس» ساخته میشود و نخستین بار در سال ۱۹۷۲ میلادی توسط «سورندرا نات سگال» و همکارانش از نمونههایی از این باکتری که در جزیره ایستر یافت شده بود، جداسازی شد و آنرا راپامایسین نام نهادند که از نامِ محلی این جزیره «راپا نوئی» الهام گرفته شده بود. در آغاز این مولکول را بهعنوان یک داروی ضدقارچ توسعه و تکامل بخشیدند؛ اما بهسرعت دریافتند که این دارو با مهار «mTOR»، خواص سرکوبکنندهٔ ایمنی و ضد تزاید سلولی دارد. سازمان غذا و دارو این دارو را در سپتامبر ۱۹۹۹ میلادی مورد تأیید قرار داد.
شایعترین عوارض این دارو (بروز بیش از ۳۰٪ مورد) در بیماران پیوند کلیوی عبارتند از: ادم محیطی، هیپرکلسترولمی، فشار خون بالا، شکمدرد، سردرد، تهوع، اسهال، درد، یبوست، هیپرتریگلیسریدمی، افزایش کراتینین، تب، عفونت ادراری، کمخونی، آرترالژی و ترومبوسیتوپنی.
شایعترین عوارض این دارو (بروز بیش از ۲۰٪ مورد) در بیماران لنفانژیولیومیوماتوز عبارتند از: ادم محیطی، هیپرکلسترولمی، شکمدرد، سردرد، تهوع، اسهال، درد قفسهٔ سینه، استوماتیت، سرماخوردگی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سرگیجه و درد ماهیچه.
درمان با سیرولیموس احتمالِ ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد. عارضهٔ جدی این دارد، مسمومیت ریوی است؛ بهویژه در افرادی که پیوند ریه شدهاند.
سازمان غذا و دارو میگوید که این دارو خطر ابتلا به سرطان پوست ناشی از اشعهٔ آفتاب و همچنین لنفوم را افزایش میدهد.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Sirolimus». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سیرولیموس موجود است. |
درون سلولی (initiation) |
|
||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
درون سلولی (reception) |
|
||||||||||||||
خارج سلولی |
|