تیوپنتال سدیم

تیوپنتال سدیم

داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	monograph
روش مصرف دارو	Oral, intravenous
کد ATC	N01AF03 N05CA19 (WHO)‎
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	US: رده سه
داده‌های فارماکوکینتیک
نیمه‌عمر حذف	5.5-26 hours
شناسه‌ها
نام آیوپاک (RS)-[5-ethyl-4,6-dioxo-5-(pentan-2-yl)-1,4,5,6-tetrahydropyrimidin-2-yl]sulfanide sodium
شمارهٔ سی‌ای‌اس	71-73-8 Y (sodium salt) 76-75-5 (free acid)
پاب‌کم CID	3000714
دراگ‌بنک	DB00599 N
کم‌اسپایدر	2272257 Y
UNII	49Y44QZL70
KEGG	D00714 Y
ChEBI	CHEBI:9561 Y
ChEMBL	ChEMBL738 Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID1021744
ECHA InfoCard	100.000.694
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C11H17N2NaO2S
جرم مولی	264.32 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES [Na+].O=C1NC(=S)/N=C(/[O-])C1(C(C)CCC)CC
InChI InChI=1S/C11H18N2O2S.Na/c1-4-6-7(3)11(5-2)8(14)12-10(16)13-9(11)15;/h7H,4-6H2,1-3H3,(H2,12,13,14,15,16);/q;+1/p-1 Y Key:AWLILQARPMWUHA-UHFFFAOYSA-M Y
NY (what is this?)  (verify)

تیوپنتال سدیم (به انگلیسی: Thiopental)

رده درمانی: داروی هوشبری ، باربیتورات

اشکال دارویی: آمپول

موارد مصرف

تیوپنتال به‌طور عمده برای القای بیهوشی عمومی و به تنهایی به عنوان بیهوش کننده وریدی در اعمال جراحی کوتاه مدت که حداقل تحریکات دردناک را دارند، مصرف می‌شود. همچنین به عنوان داروی کمکی به همراه سایر بیهوشی‌کننده‌ها و برای ایجاد خواب در حین بیهوشی متعادل همراه با داروهای دیگر مانند داروهای ضد درد با شل‌کننده‌های عضلانی به کار می‌رود. تیوپنتال ممکن است در مقادیر کم همراه با داروهای مخدر و نیتروس اکساید برای ادامه بیهوشی در اعمال جراحی طولانی مدت به کار رود. تیوپنتال به صورت مصرف کوتاه مدت جهت کنترل حالتهای تشنجی طی بیهوشی استنشاقی یا پس از آن بی‌حسی موضعی یا سایر علل مصرف می‌شود.

تیوپینال در درمان افزایش فشار داخل جمجمه‌ای در صورتی که وضعیت تنفسی بیمار به اندازه کافی کنترل شده باشد، مصرف می‌گردد و نیز ممکن است برای کاهش فشار داخل جمجمه‌ای طی استفاده از بیهوش‌کننده‌های استنشاقی مصرف شود.

تیوپنتال به منظور نارکوآنالیز در اختلالات روانی به کار می‌رود. تیوپنتال با مقادیر مصرف زیاد برای جلوگیری از کاهش اکسیژن وایسکمی مغز پس از وارد شدن آسیب به سر و سایر موارد مشابه مصرف شده‌است.

مکانیسم اثر

یک باربیتورات سریع الاثر با طول اثر کوتاه است. باربیتوراتها بر گیرنده گابا در سیستم عصبی مرکزی موثرند. با اتصال به گیرنده GABAA و افزایش فعالیت گابا بر گیرنده‌ها همانند بنزودیازپینها اما با شدت بیشتری موجب تسهیل ورود یون کلر می‌شوند.

عوارض جانبی

افت فشار خون ، ضعف عضله قلبی (دپرسیون میوکارد)، آریتمی قلبی، اسپاسم عروقی و ایست تنفسی. در منع مصرف پورفیری دارد. در مابین دهه های ۱۹۵۰ تا ۱۹۹۰ از این دارو در ۴۸۰ هزار مورد خودکشی در سرتاسر جهان گزارش شده بود که ۴۰ درصد آنها موفقیت آمیز بودند.

جستارهای وابسته

فنوباربیتال

• فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ، ۱۳۸۷