تحقیقات سیفلیس در تاسکیگی یکی از بدنام‌ترین پرونده‌های جنجالی ایالات متحده آمریکا در خصوص اخلاق پزشکی در قرن ۲۰ می‌باشد. این تحقیق توسط سازمان خدمات بهداشت عمومی آمریکا (PHS) در تاسکیگی و در زمینهٔ بررسی سیر طبیعی بیماری (در ایالت آلاباما) انجام گرفت و مؤسسه تاسکیگی از این تحقیق حمایت کرد. این تحقیق در سال ۱۹۳۲، زمانی که سیفلیس شیوع گسترده‌ای داشت و هیچ نوع درمان امن و مؤثری برای آن وجود نداشت آغاز شد. این تحقیق برای اندازه‌گیری میزان پیشروی سیفلیس درمان نشده در مردان آمریکایی آفریقایی‌تبار طراحی شده بود.
نتایج
سال ۱۹۴۷، پنی‌سیلین به عنوان درمان مؤثر سیفلیس اعتبار یافت و به‌طور گسترده‌ای برای درمان این بیماری بکار گرفته شد. با این حال، پژوهشگران به مطالعه خود ادامه دادند و به کسانی که داوطلب درمان بودند پنی‌سیلین ندادند. این مسئله مورد بحث و بررسی قرار گرفت و برخی دریافتند که به بسیاری از افراد پنی‌سیلین داده شده بود. این تحقیقات تحت نظارت بسیاری از ناظران خدمات بهداشت عمومی تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت تا اینکه که انتشار اطلاعات در مطبوعات منجر به خاتمه‌یافتن آن در ۱۶ نوامبر همان سال گردید. این مطالعه باعث مرگ ۱۲۸ نفر از شرکت‌کنندگان آن به واسطهٔ سیفلیس و یا عوارض ناشی از آن شد.