 | |
| داده‌های بالینی | |
|---|---|
| نام‌های تجاری | Maxair |
| AHFS/Drugs.com | Consumer Drug Information |
| مدلاین پلاس | a601096 |
| رده‌بندی داروهای بارداری |
|
| روش مصرف دارو | Inhalational (MDI) |
| کد ATC | |
| وضعیت قانونی | |
| وضعیت قانونی |
|
| شناسه‌ها | |
| |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس |
|
| پاب‌کم CID | |
| IUPHAR/BPS | |
| دراگ‌بنک | |
| کم‌اسپایدر | |
| UNII |
|
| KEGG | |
| ChEMBL | |
| CompTox Dashboard (EPA) | |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C12H20N2O3 |
| جرم مولی | ۲۴۰٫۳۰۳ g·mol−1 |
| مدل سه بعدی (جی‌مول) | |
| دست‌سانی | مخلوط راسمیک |
| |
| |
  (what is this?) (verify)
| |
پیربوترول (انگلیسی: Pirbuterol) (نام تجاری Maxair) یک آگونیست گیرنده آدرنرژیک β2 کوتاه‌اثر با عملکرد برونش گشادکننده است که در درمان آسم استفاده می‌شود و (به‌عنوان پیربوترول استات) به‌عنوان یک استنشاقی با دوز تعیین‌شده با تنفس فعال می‌شود.
این دارو در سال ۱۹۷۱ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۳ مورد استفاده پزشکی قرار گرفت.
کاربرد پزشکی
پیربوترول در آسم برای معکوس کردن برونکواسپاسم حاد و همچنین به عنوان یک داروی نگهدارنده برای جلوگیری از حملات بعدی به کار می‌رود. این دارو باید در بیماران ۱۲ ساله و بالاتر با یا بدون تئوفیلین و/یا کورتیکواستروئید استنشاقی همزمان استفاده شود. مکانیسم عمل و عوارض جانبی آن مانند دیگر داروهای آگونیست بتا۲-آدرنرژیک است.
فارماکوکینتیک
پس از استنشاق دوزهای تا ۸۰۰ میکروگرم (دو برابر بیشینه دوز توصیه شده) سطح سیستمیک خون پیربوترول کمتر از حد حساسیت سنجش (۲ تا ۵ نانوگرم در میلی لیتر) است. میانگین ۵۱٪ از دوز در ادرار به عنوان پیربوترول به همراه مزدوج سولفات آن پس از تجویز توسط آئروسل بازیابی می شود. پیربوترول توسط کاتکول-O-متیل ترانسفراز متابولیزه نمی‌شود. نیمه عمر پلاسمایی اندازه گیری شده پس از مصرف خوراکی حدود دو ساعت است.
پیوند به بیرون
- RxList: Maxair (Pirbuterol) بایگانی‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پیربوترول موجود است. |