مقیاس رتبه بندی ADHD

مقیاس رتبه بندی ADHD یا (ADHD-RS) یک یک معیار بر اساس گزارش والدین یا گزارش معلم است که توسط جورج جی دوپاول، توماس جی پاور، آرتور دی آناستوپولوس و رابرت رید consisting of 18–90 questions regarding a child's behavior over the past 6 months. شامل ۱۸ تا ۹۰ سؤال در مورد رفتار کودک در ۶ ماه گذشته‌است. مقیاس رتبه‌بندی ADHD برای کمک به تشخیص اختلال کم توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان ۵ تا ۱۷ ساله استفاده می‌شود.

ADHD-RS در حال حاضر در ویراست پنجم خود در رابطه با DSM-5 قرار دارد.

بررسی اجمالی

ADHD-RS یک ارزیابی خوداظهاری ۱۸ سؤالی است که برای پاسخ به آن حدود پنج دقیقه زمان نیاز است. هر سؤال بسامد رفتار را اندازه‌گیری می‌کند، و در آن از پاسخ دهنده خواسته می‌شود که مشخص کند که آیا رفتار «همیشه یا خیلی زیاد»، «اغلب»، «تا حدودی» یا «به ندرت یا هرگز» رخ می‌دهد. این پرسشنامه توسط والدین و معلمان کودک یا نوجوان پر می‌شود. نُه مورد اول سؤال‌هایی دربارهٔ رفتارهای مربوط به بی‌توجهی است (مثلاً "در سازماندهی کار و فعالیت‌ها مشکل دارد"). مجموعه دوم ۹ موردی سؤال‌هایی دربارهٔ رفتارهای مرتبط با علائم بیش فعالی و تکانشگری (مثلاً "حرف زدن بیش از حد") است. آخرین سؤال این است که آیا این رفتارها قبل از هفت سالگی وجود داشته‌است یا خیر. چند نمونه از رفتارهای ADHD که با این مقیاس اندازه‌گیری می‌شوند عبارتند از: مشکل در تمرکز روی کارها، سازماندهی، یا عدم توانایی در توجه، تکان دادن بدن، بی‌قراری، بی حوصلگی دائم، عدم توانایی در انتظار کشیدن و قطع کردن مداوم حرف دیگران. مقیاس رتبه بندی ADHD با ارائه معیاری دقیق و معتبر که قادر به شناسایی وجود ADHD در کودکان است، بر دنیای روان‌شناسی بالینی تأثیر گذاشته‌است. همچنین در شناسایی زیرشاخه‌های (عمدتاً بی‌توجه، عمدتاً بیش فعال- تکانشی و ترکیبی) این اختلال مفید است.

تاریخچه و توسعه

اختلال کم توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی است که در کودکان دیده می‌شود.

ADHD-RS توسط جورج جی دوپاول، توماس جی پاور، آرتور دی آناستوپولوس و رابرت رید برای ارزیابی مؤثر کودکان و نوجوانان مشکوک به ADHD ایجاد شد. معیارهای تشخیصی از طریق انتخاب آیتم‌هایی از مقیاس‌های درجه‌بندی عمومی مانند فهرست بررسی رفتار کودک ایجاد شدند. این فهرست در ابتدا شامل ۱۴ مورد بود و بعداً به ۱۸ سؤال رسید.

ارزیابی تا حد زیادی با هدف تطبیق مشاهدات والدین و معلم از علائم ADHD با معیارهای DSM-IV برای این بیماری صورت می‌گیرد. این مقیاس همراه با مقیاس رتبه‌بندی عملکرد تحصیلی (APRS) توسعه داده شد، تا بتواند به عنوان یک سیستم تکمیلی برای شناسایی اختلالات رفتاری بالقوه در کلاس درس استفاده شود. عملکرد در کلاس هنوز یک عامل تشخیصی است، اگرچه از طریق معیارهای جامع تر DSM-5 ارزیابی می‌شود؛ زیرا کودکان مبتلا به ADHD احتمالاً در عملکرد تحصیلی، رفتار شخصی و حفظ روابط اجتماعی مشکل پیدا می‌کنند.

DSM-IV سه زیرگروه ADHD را شرح می‌دهد: نوع ترکیبی ADHD، نوع عمدتاً بی‌توجه و نوع عمدتاً بیش فعال- تکانشی. ADHD-RS نمرات دامنه «بی توجه» و «بیش فعال - تکانشگری» را از هم جدا می‌کند که در نهایت منجر به سه نمره برای «بی توجهی»، «بیش فعالی- تکانشگری» و «کل» می‌شود. DSM-IV همچنین معیارهای تشخیصی را به دو دسته بی‌توجهی و بیش فعالی- تکانشگری تقسیم بندی می‌کند که هر کدام شامل ۹ علامت است. هجده سؤال ADHD-RS برای منعکس کردن هر یک از علائم هر دو دسته نوشته شده‌است.

با انتشار نسخه جدید DSM-V، پرسشنامه نیز مطابق با معیارهای جدید ایجاد شده ویرایش شد.

نسخه‌های پرسشنامه

چهار نسخه پرسشنامه سؤال‌ها مناسبی را بر اساس سن شخص، در مورد بیش فعالی و بی‌توجهی در موقیعیت‌های خاص می‌پرسند.

خانه

دو نسخه خانگی وجود دارد - کودک (۵ تا ۱۰ سال) و نوجوان (۱۱ تا ۱۷ سال). این ها باید در خانه توسط والدین یا قیم تکمیل شوند. سؤال‌ها مربوط به موقعیت‌ها و فعالیت‌ها در محیط خانه است.

مدرسه

دو نسخه مدرسه وجود دارد - کودک (۵ تا ۱۰ سال) و نوجوان (۱۱ تا ۱۷ سال). اینها باید در مدرسه توسط معلم تکمیل شوند. سؤال‌ها مربوط به موقعیت‌ها و فعالیت‌ها در محیط مدرسه است، مانند نشستن بر صندلی یا تکمیل تکالیف مدرسه.

پایایی و روایی

قابلیت اطمینان

روایی

تأثیر

مقیاس رتبه بندی ADHD ارزیابی سریع و آسانی را برای پزشکان به منظور تشخیص ADHD بر اساس معیارهای DSM ارائه کرده‌است. ایجاد این مقیاس همچنین راهی ثابت برای پزشکان برای تشخیص ADHD در کودکان فراهم کرد. این مقیاس در هر دو محیط بالینی و مدرسه برای اندازه‌گیری وجود ADHD و همچنین نوع فرعی که ممکن است وجود داشته باشد، استفاده می‌شود. این مقیاس همچنین می‌تواند برای اندازه‌گیری وجود و تداوم علائم در طول درمان استفاده شود. این مقیاس همچنین به عنوان پایه ای برای مطالعاتی که طیف گسترده‌ای از موضوعات مرتبط با ADHD را پوشش می‌دهد، استفاده شده‌است.

استفاده در سایر جوامع

مقیاس رتبه بندی ADHD-IV

ADHD RS-IV به‌طور گسترده در ایالات متحده به زبان انگلیسی استفاده می‌شود. با این حال، به دلیل افزایش جمعیت آمریکایی‌های لاتین تبار در ایالات متحده، مقیاس رتبه‌بندی ADHD به اسپانیایی نیز ترجمه شده‌است تا کسانی را که به عنوان زبان اول اسپانیایی صحبت می‌کنند، پوشش دهد. همچنین، بسیاری از کشورهای دیگر نیز مقیاس ADHD را به زبان گفتاری اصلی خود ترجمه و تأیید کرده‌اند. طبق آرشیو روان‌پزشکی بالینی در سائوپائولو، TDAH (مخفف پرتغالی ADHD) تا پایان سال ۲۰۰۶ به‌طور کامل در برزیل تأیید شد.

محدودیت‌ها

رتبه بندی علائم ADHD در به‌طور کلی درونی و شخصی است. معلمان و والدین ممکن است از معیارهای ذهنی متفاوتی برای تعریف علائم استفاده کنند و ممکن است در هنگام رتبه بندی زمینه علائم را در نظر نگیرند. علاوه بر این، روایی ARS قابل قبول است، اما نمونه مورد استفاده برای محاسبه این آمار از کودکان ۵ تا ۱۴ ساله تشکیل شده‌است و بنابراین نمی‌توان آن را فراتر از محدوده سنی تعمیم داد.

بر اساس مطالعه دقتی که انجمن اطفال در سال ۲۰۱۶ انجام داد، از بین تمام مقیاس‌هایی که بررسی کردند، ASQ به دلیل ایجاز و دقت تشخیص بالا، مؤثرترین مقیاسی است که می‌توان برای تشخیص بیماری استفاده کرد. کتابچه راهنمای موسوم به «مقیاس‌های رتبه‌بندی جامع Conners» که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، بیان می‌کند که نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل روایی متمایز نشان می‌دهد که دقت نمرات در همه اشکال مورد استفاده برای تشخیص بیماری ۷۸ درصد است.

همچنین سؤال‌هایی در مورد اینکه آیتم‌های ARS چقدر از معیارهای صریح DSM پیروی می‌کنند وجود دارد. به‌طور خاص، یکی از موارد بیش فعالی مشخص نمی‌کند که در نوجوانان، به جای حرکت رفتاری بیش از حد، افکار بی‌قراری کافی است. این فقدان جزئیات مستقیماً بر روی معیارهای DSM ثبت نمی‌شود.

این مقیاس را می‌توان با خرید کتاب راهنمای مقیاس رتبه بندی ADHD، که شامل نسخه‌هایی از نسخه‌های معلم و والدین با مجوز فتوکپی برای استفاده بالینی است، در دسترس قرار داد.

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون

• انجمن روان‌شناسی بالینی کودک و نوجوان
• کودک درمانی مؤثر اطلاعات سازمان در مورد ADHD
• مقیاس خودگزارشی ADHD بزرگسالان) [۱]
• Conners CBRS