فیلی‌بوویر

فیلی‌بوویر

داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	PF-00868554
روش مصرف دارو	خوراکی
کد ATC	None
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	توسعه آن متوقف شده
شناسه‌ها
نام آیوپاک (2R)-2-cyclopentyl-2-[2-(2,6-diethylpyridin-4-yl)ethyl]-5-[(5,7-dimethyl-[1,2,4]triazolo[1,5-a]pyrimidin-2-yl)methyl]-4-hydroxy-3H-pyran-6-one
شمارهٔ سی‌ای‌اس	877130-28-4
پاب‌کم CID	54708673
کم‌اسپایدر	26286922
UNII	198J479Y2L
KEGG	D09616
ChEMBL	ChEMBL490672
لیگاند بانک داده پروتئین	AG0 (PDBe, RCSB PDB)
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID601007768
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C29H37N5O3
جرم مولی	۷۰۰۲۵۰۳۶۴۷۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۵۰۳٫۶۴۷ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES CCC1=CC(=CC(=N1)CC)CC[C@@]2(CC(=C(C(=O)O2)CC3=NN4C(=CC(=NC4=N3)C)C)O)C5CCCC5
InChI InChI=1S/C29H37N5O3/c1-5-22-14-20(15-23(6-2)31-22)11-12-29(21-9-7-8-10-21)17-25(35)24(27(36)37-29)16-26-32-28-30-18(3)13-19(4)34(28)33-26/h13-15,21,35H,5-12,16-17H2,1-4H3/t29-/m1/s1 Key:SLVAPEZTBDBAPI-GDLZYMKVSA-N

فیلی‌بوویر (انگلیسی: Filibuvir) یک مهارکننده غیرنوکلئوزیدی خوراکی NS5B بود که توسط شرکت فایزر برای درمان هپاتیت ث توسعه یافته بود. به پاکت غیر کاتالیزوری Thumb II آلوستریک پلیمراز ویروسی NS5B متصل می‌شود و باعث کاهش سنتز RNA ویروسی می‌شود. این یک مهارکننده قوی و انتخابی است، با میانگین IC50 0.019 میکرومولار در برابر پلیمرازهای ژنوتیپ ۱. چندین جهش مقاوم به فیلی‌بوویر شناسایی شده است که M423 شایع‌ترین جهش پس از تک درمانی فیلی‌بوویر است. قرار بود دو بار در روز مصرف شود.

پژوهش‌های آن در فوریه ۲۰۱۳ به دلایل استراتژیک متوقف شد.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Filibuvir». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ فوریه ۲۰۲۲.