فن فورمین

فن فورمین

داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
روش مصرف دارو	خوراکی
کد ATC	A10BA01
شناسه‌ها
نام آیوپاک 2-(N-phenethylcarbamimidoyl)guanidine
شمارهٔ سی‌ای‌اس	114-86-3 Y
پاب‌کم CID	8249
دراگ‌بنک	DB00914 Y
کم‌اسپایدر	7953 Y
UNII	DD5K7529CE
KEGG	D08351 Y
ChEBI	CHEBI:8064 N
ChEMBL	ChEMBL170988 Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID1023449
ECHA InfoCard	100.003.689
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C10H15N5
جرم مولی	۷۰۰۲۲۰۵۲۶۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۲۰۵٫۲۶۵ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
نقطه ذوب	۱۷۵ تا
SMILES N(=C(/N=C(\N)N)N)\CCc1ccccc1
InChI InChI=1S/C10H15N5/c11-9(12)15-10(13)14-7-6-8-4-2-1-3-5-8/h1-5H,6-7H2,(H6,11,12,13,14,15) Y Key:ICFJFFQQTFMIBG-UHFFFAOYSA-N Y
NY (what is this?)  (verify)

فن فورمین (انگلیسی: Phenformin) یک داروی ضد دیابت از دسته بیگوآنیدها است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی به دلیل خطر بالای اسیدوز لاکتیک که در ۵۰٪ موارد کشنده بود، از بیشتر بازارها خارج شد.

مکانیسم عمل

با کاهش جذب گلوکز توسط روده ها کار می کند، باعث کاهش تولید گلوکز در کبد می شود. به طور خاص، فن فورمین با بهبود حساسیت به انسولین، کنترل قند خون را بهبود می بخشد.

عوارض جانبی

بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال (معمولاً زودگذر)، اسیدوز لاکتیک (نیاز به قطع درمان) و کاهش جذب ویتامین B12

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Phenformin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ مه ۲۰۲۳.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فن فورمین موجود است.