| عفونت اپشتین بار ویروسی | |
|---|---|
| تخصص |
بیماری عفونی (تخصص پزشکی) 
|
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 075 |
| اُمیم | 226990 |
| سمپ | D020031 |
عفونت اپشتین بار ویروسی (انگلیسی: Epstein–Barr virus infection) بیماریهای ناشی از ویروس اپشتین بار هستند مانند مونونوکلئوز عفونی، سرطان نازوفارنکس و لنفوم بورکیت
اپشتین بار ویروس
عامل بیماری اپشتین بار ویروس Epstein–Barr virus یا (EBV) از گروه هرپس ویریده‌ها است. بیش از نود درصد افراد بالای چهل سال نسبت به این بیماری ایمنی اکتسابی کسب می‌کنند لذا بیماری اغلب در کودکان و نوجوانان مشاهده می‌شود. راه انتقال بیماری تماس دهانی و تنفسی و در موارد کمتری به روش انتقال جنسی است. اپشتین بار ویروس ژنوم DNA دورشته‌ای دارد و اندازه ویروس ۱۲۰ nm تا ۱۸۰ nm است. هرپس ویروس تیپ چهار (HHV-۴) نیز نامیده می‌شود.
عفونت طبیعی EBV تنها در انسان رخ می‌دهد و بسیار شایع است. بررسیهای سرواپیدمیولوژی نشان می‌دهد که بیش از ۹۵٪ از بزرگسالان در جهان با ویروس EBV مواجه شده‌اند. این ویروس لنفوسیت‌های بی و سلولهای اپی تلیومی را آلوده می‌کند. دوره نهفتگی از زمان مواجهه اولیه تا شروع علایم، ۵۰-۳۰ روز تخمین زده می‌شود. آسيب شناسي
مونونوکلئوز عفونی
اپستین بار می تواند باعث مونو نوکلئوز عفونی شود ، که همچنین به عنوان "تب غده ای" ، "مونو" و "بیماری پفیفر" شناخته می شود. مونونوکلئوز عفونی هنگامی ایجاد می شود که فرد برای اولین بار در دوران نوجوانی یا بعد از آن در معرض ویروس قرار گیرد. این بیماری عمدتاً در کشورهای در حال توسعه یافت می شود و بیشتر کودکان جهان در حال توسعه از حدود 18 ماهگی به این بیماری مبتلا می شوند. عفونت كودكان ممكن است به این صورت منتقل شود كه بزرگسالان قبل از دادن غذا به كودك آن را بجوند. آزمایش آنتی بادی EBV تقریباً مثبت جهانی است. در ایالات متحده تقریبا نیمی از کودکان پنج ساله به این ویروس آلوده می شوند.
جستارهای وابسته
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Epstein–Barr virus infection». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۱۴.