عفت یا پاکدامنی معمولاً پیوند مستقیمی با رفتار جنسی فرد (مرد یا زن) دارد. این رفتار می‌تواند در فرهنگ‌های گوناگون، از لحاظ دیدگاه‌های مدنی یا افکار دینی، متفاوت باشد.
اسلام
از دیدگاه اسلام، عفت به معنای احتراز از محرمات، به‌ویژه از شهوات حرام است. گویند عفت آن است که قوت شهوت مطیع نفس ناطقه باشد تا تصرف او به اقتضای رأی او بُوَد و اثر خیریت در او ظاهر شود و از تعبد هوای نفس و استخدام لذات فارغ.
واژهٔ عفّت و مشتقات آن چهار بار در قرآن - از جمله در آیات حجاب - به کار رفته که به معنای خودداری و خویشتنداری می‌باشد و از این میان تنها دو بار در معنای خودداری جنسی (پاکدامنی) استعمال شده‌است:
- یک بار به خودداری از زنا فرمان می‌دهد. (نور/۳۳)
- یک بار به خودداری از اندام‌نمایی جنسی در خانه امر می‌کند. (نور/۶۰)
- یک بار به خودداری سرپرستان بی‌نیاز یتیمان برای بهره بردن از مال آنان دستور می‌دهد. (نسا/۶)
- و یک بار به خودداری کسانی از درخواست مال در حال تنگدستی اشاره دارد که موجب می‌شود ناآگاهان، آنها را بی‌نیاز به‌شمار آورند. (بقره/۲۷۳)
غرب
در تمدن غربی این واژه، ترادف زیادی با خودداری جنسی خصوصاً پیش از ازدواج دارد.
جستارهای وابسته
پانویس
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «عفت». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ دی ۱۳۹۱.