زاهد (صفت: eremitic or hermitic) کسی است که تا حدی در انزوا و بدور از جامعه زندگی می‌کند.و میلی به تعلقات دنیوی ندارد
مسیحیت
پیشینه زندگی به شکل راهب و راهبه مسیحی به سده سوم در مصر و فلسطین بازمی‌گردد و این زاهدان به شکل خلوت‌نشینی و تنها در دیرهای بیابانی می‌زیستند. فشار بیش از اندازهٔ این تنهایی‌ها باعث شد تا راهبی به نام پاخوم نظام جدیدی را برپا کند که صومعه‌نشینی نام گرفت و بر اساس آن راهب‌ها و راهبه‌ها می‌توانند بسیاری از مراسم را به صورت جمعی انجام دهند و با هم در تماس باشند. در مسیحیت، اصطلاحِ زاهد در اصل به یک مسیحی گفته می‌شود که در انزوا و خارج از گروه مذهبی زندگی می‌کند و به آن الهیات صحرا از عهد عتیق نیز گفته می‌شود. در سنت مسیحی زندگی گوشه نشینی فرم اولیه زندگی رهبانی است.
اسلام
در جهان بینی زاهد دنیا و آخرت به یکدیگر پیوسته‌اند. دنیا مزرعه آخرت است از نظر زاهد آنچه به زندگی این جهان سامان می‌بخشد، موجب رونق و صفا و امنیت و آسایش آن می‌گردد، این است که ملاکهای اخروی و آن جهانی وارد زندگی این جهانی شود و آنچه مایه و پایه سعادت آن جهانی است این است که تعهدات و مسئولیتهای این جهانی خوب انجام شود و با ایمان و پاکی و طهارت و تقوا توأم باشد.
جستارهای وابسته
پانویس
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به زاهد در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زاهد موجود است. |
- Rotha Mary Clay, Full Text + Illustrations, The Hermits and Anchorites of England.
- The tradition of the Lersi Hermits
- British hermits: the growing lure of the solitary life
- A forum for hermits & solitaries بایگانی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
