در جنگ جهانی دوم آلمان نازی روسپی‌خانه‌های متعددی را در سرتاسر اروپای اشغالی جهت استفاده سربازان ورماخت و اساس ایجاد کرد. این روسپی‌خانه غالباً تازه تأسیس بودند اما در بعضی نواحی مانند غرب اروپا از روسپی‌خانه‌های پیشین یا ساختمان‌های دیگر هم استفاده می‌شد. تعداد این روسپی‌خانه‌ها نظامی در سال ۱۹۴۲ میلادی به ۵۰۰ عدد در سرتاسر اروپای تحت اشغال آلمان نازی می‌رسید. این روسپی‌خانه‌ها اکثر در هتل‌های مصادره شده و با نگهبانی ورماخت جهت استفاده سربازان در زمان استراحت ایجاد می‌شد. براساس اسناد حداقل ۳۴۱۴۰ زن اروپایی در کشورهای خودشان به همراه زن‌های بسیاری در روسپی‌خانه‌های اردوگاه‌های آلمانی در جنگ جهانی دوم به روسپی‌گری کشانده شدند. در بسیاری از موارد در شرق اروپا دختران و زنان جوان در خیابان‌ها توسط نیروهای نظامی یا پلیس نازی‌ها ربوده می‌شدند و به روسپی‌خانه فرستاده می‌شدند. (به‌صف‌کشی (تاریخ))
شرق اروپا
وزیر امور خارجه دولت در تبعید لهستان طی سندی در ۳ مه ۱۹۴۱ میلادی به ربایش گسترده زنان لهستانی در شهرها برای روسپی‌گری اجباری در روسپی‌خانه‌های آلمانی اشاره می‌کند. افزون بر این دختران لهستانی بالای ۱۵ سال که برای کار اجباری مناسب تشخیص داده و به لهستان فرستاده می‌شدند هم توسط مردان آلمانی مورد بهره‌کشی جنسی قرار می‌گرفتند. در براندنبورگ دو اوست‌آربایتر جوان که حامله به شهرشان در کراکوف بازگشت داده شده بودند می‌گفتند آنقدر توسط سربازان آلمانی مورد تجاوز قرار می‌گرفتند که نمی‌توانستند به کارهای محوله‌شان بپردازند. یک نماینده صلیب سرخ سوئیس هم که سال ۱۹۴۲ میلادی در ورشو حضور داشت رفتار بد سربازان آلمانی با زنان لهستانی را تأیید می‌کند."
در نواحی اشغالی شوروی هم آلمانی‌ها زنان را برای روسپی‌گری می‌دزدیدند. یکی از شاهدان دادگاه نورنبرگ می‌گوید: «در شهر اسمولنسک هتلی را به روسپی‌خانه افسران آلمانی تبدیل کرده بودند که صدها زن را بی‌رحمانه از خیابان‌ها با اجبار به آنجا کشیده بودند.»
اقدام به فرار
براساس گزارش تحقیقی یک روزنامه لهستانی به نام فپروست بعضی از زنان که توسط نازی‌ها به بردگی جنسی گرفته شدند اقدام به فرار می‌نمودند. در یک مورد زن‌هایی از لهستان و شوروی که در یک روسپی‌خانه آلمانی در نروژ گرفتار بودند در سال ۱۹۴۱ از آنجا فرار و به یک کلیسای لوتری پناه بردند. هر زن در طول روز توسط ۳۲ مرد مورد تجاوز قرار می‌گرفت. ساعت کار روسپی‌خانه از ۲ تا ۸:۳۰ عصر بود و هر سرباز با پرداخت ۳ رایش مارک ۱۵ دقیقه زمان داشت تا از روسپی‌ها بهره ببرد.
فرانسه اشغالی
ورماخت تا سال ۱۹۴۲ توانست نظام ادارای ۱۰۰ روسپی‌خانه جدید را بر اساس سیستم‌هایی که پیشتر در دولت فرانسه موجود بودند ایجاد نماید. به سربازان از جانب فرماندهی عالی نیروی زمینی آلمان کارت ملاقات داده می‌شد و آن‌ها از برقراری رابطه جنسی با دیگر زنان فرانسوی منع شده بودند. در سپتامبر ۱۹۴۱ والتر فن براوخیچ پیشنهاد داد که برای جلوگیری از افراط جنسی میان سربازان تمامی آن‌ها به صورت اجباری هفته‌ای یکبار به روسپی‌خانه‌ها برده شوند. برای کاهش انتقال بیماری‌های مقاربتی روسپی‌ها را تحت معاینات پزشکی برنامه‌ریزی شده قرار می‌دادند.
روسپی‌گری اجباری
تاریخ‌نگار نومحافظه‌کار آلمانی به نام فرانز ویلهلم سیدلر در سال ۱۹۷۷ نظری جنجالی را بیان نمود که برآن اساس زنانی که برای روسپی‌گری در روسپی‌خانه‌های نظامی آلمان استفاده می‌شدند پیش از جنگ هم به روسپی‌گری مشغول بودند. اما گروهی دیگر از اندیشمندان آلمانی اعتقاد دارند همچنان که در دادگاه‌های نورمبرگ هم مطرح شد این زنان توسط نظامیان آلمانی به روسپی‌گری اجباری کشانده شده‌اند.
البته در اروپای غربی روسپیانی وجود داشتند که برای فرار از اردوگاه‌های کار اجباری داوطلبانه به روسپی‌خانه‌های نظامی آلمان رفتند.
جستارهای وابسته
- بردگی جنسی
- تجاوز جنسی در جنگ
- فاحشگی اجباری
- زنان آسایشگر
- جنایت‌های نازی علیه ملت لهستان
- بدرفتاری آلمان با اسرای جنگی شوروی
- بردگی جنسی
- تجاوز جنسی در جنگ
ارجاعات
- Czarnorwski, Gabriele (1985). "Frauen – Staat – Medizin. Aspekte der Körperpolitik im Nationalsozialismus". In Sozialwissenschaftliche Forschung und Praxis für Frauen e.V (ed.). Frauen zwischen Auslese und Ausmerze (به آلمانی). Eigenverlag des Vereins Sozialwissenschaftliche Forschung und Praxis für Frauen.
- Gertjejanssen, Wendy Jo (2004). Victims, heroes, survivors: sexual violence on the Eastern Front during World War II (PhD). University of Minnesota.
- Heim, Susanne (30 April 2002). "Sexualität und Denunziation". Die Tageszeitung: taz (به آلمانی). p. 14.
- Meinen, Insa (2001). Wehrmacht und Prostitution während des zweiten Weltkriegs im besetzten Frankreich (به آلمانی). Edition Temmen. ISBN 978-3-86108-789-2.
- Paul, Christa (1994). Zwangsprostitution: staatlich errichtete Bordelle im Nationalsozialismus (به آلمانی). Edition Hentrich. ISBN 978-3-89468-141-8.
- Plassmann, Max (1 June 2003). "Wehrmachtbordelle. Anmerkungen zu einem Quellenfund im Universitätsarchiv Düsseldorf". Militärgeschichtliche Zeitschrift (به آلمانی). 62 (1): 157–174. doi:10.1524/mgzs.2003.62.1.157. S2CID 185332681.
- Seidler, Franz Wilhelm (1977). Prostitution, Homosexualität, Selbstverstümmelung: Probleme der deutschen Sanitätsführung 1939-1945 (به آلمانی). Vowinckel. ISBN 978-3-87879-122-5.