خوددلسوزی
Подписчиков: 0, рейтинг: 0
خود-دلسوزی (به انگلیسی: self-compassion) تعمیم احساس دلسوزی به خود فرد در مواقع شکست، احساس نالایق بودن یا به‌طور کلی در رنج و سختی است.داشتن رفتار مهربانانه نسبت به خود در مواجهه با مشکلات شخصی، سلامت روانی را ارتقا می‌دهد. برای مثال، خود شفقتی بیشتر به سطح پایین‌تر افسردگی و اضطراب نسبت داده می‌شود خود دلسوزی یا خود شفقتی با حالات مثبت روانشناختی نظیر خوشبختی، خوشبینی، خردورزی، کنجکاوی و اکتشاف، ابتکار شخصی و هوش هیجانی ارتباط مستقیم دارند.
کریستین نف خود-دلسوزی را متشکل از سه مؤلفه اصلی می‌داند: مهربانی به خود، انسانیت مشترک و ذهن آگاهی.
- مهربانی با خود: خود-دلسوزی مستلزم محبت نسبت به خود در هنگام مواجهه با درد و کاستی به جای نادیده گرفتن آن یا ناراحت کردن خویش با انتقاد از خود است.
- انسانیت مشترک: خود-دلسوزی همچنین شامل قبول این است که درد و رنج و شکست بخشی از تجربه مشترک انسانی است.
- ذهن آگاهی: خود-دلسوزی نیازمند در نظر گرفتن یک رویکرد متعادل به احساسات منفی است به طوری که احساسات نه سرکوب و نه بزرگنمایی شوند. افکار منفی و احساسات بدون هیچ مانعی توسط تفکر آگاه درک می‌شوند. ذهن آگاهی یا حضور در لحظه، یک حالت ذهنی پذیرا بدون جانب داری یا قضاوت است که در آن فرد، افکار و احساسات خود را همان گونه که هست، بدون سرکوب یا انکار آن درک می‌کند. به عبارت دیگر، ذهن آگاهی نیازمند آن است که فرد هویت خود را بیش از اندازه در گروی یک پدیده ذهنی یا عاطفی نبیند و خود را با واکنش‌های مقابله جویانه نرنجاند. این نوع از پاسخ، مستلزم تمرکز دقیق و بازبینی احساسات منفی است.