تاریخ شفاهی یکی از شیوه‌های پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویدادها و حوادث تاریخی بر اساس دیدگاه‌ها، شنیده‌ها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان آن ماجراها می‌پردازد.
تاریخچه
در قالب شیوهٔ امروزی، تاریخ شفاهی برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ در دانشگاه کلمبیا بنیان نهاده شد. با تشکیل انجمن تاریخ شفاهی در سال ۱۹۶۶ و نیز بنای بخش تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۶۷ گسترش افزون‌تری پیدا کرد، و در قالب مبحثی جدی در محفل‌های پژوهشی و تاریخی جهان شناخته گشت و مورد پذیرش واقع شد.
در ایران تاریخ شفاهی تا حد زیادی به سرگذشت انقلاب و جنگ تحمیلی گره خورده و می توان گفت تنها در این حوزه پروژه تاریخ شفاهی انجام شده که همه آنها با حمایت یا از سوی دولت انجام شده اندو
برخی مطالب و مصاحبه هایی هم از سوی خبرنگاران در حوزه سیاسی انجام شده که شاید بتوان آن را در دسته تاریخ شفاهی تعریف کرد.
اولین پایگاه غیر دولتی مختص تاریخ شفاهی در ایران با نام تاریخ شفاهی ایران از سال 1399 فعالیت خود آغاز کرده است. این پایگاه متعلق به موسسه فرهنگی و هنری واژه پردازان رسا با مدیر مسئولی سلیمان محمدی، یکی از روزنامه نگاران با سابقه ایرانی است.
پایگاه تاریخ شفاهی ایران، هدف خود را جمع کردن متخصصان حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... در حوزه تاریخ شفاهی و تدوین محتوا در این حوزه ها تعریف کرده است.
پانویس
- تاریخ شفاهی، سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران.
پیوند به بیرون
- تاریخ شفاهی، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی.
- پروژه تاریخ شفاهی ایران- دانشگاه هاروارد
مسائل حقوقی مصاحبه‌های تاریخ شفاهی (۱۳۹۹). تألیف پیمانه صالحی.تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.
دستنامة ویرایش و تدوین آثار تاریخ شفاهی (۱۳۹۸).تألیف پیمانه صالحی، آرزو تجلّی. تهران: معین ادارات.