بنزبرومارون

بنزبرومارون

داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
کد ATC	M04AB03
شناسه‌ها
نام آیوپاک (3,5-dibromo-4-hydroxyphenyl)-(2-ethyl-1-benzofuran-3-yl)methanone
شمارهٔ سی‌ای‌اس	3562-84-3 N
پاب‌کم CID	2333
کم‌اسپایدر	2243 Y
UNII	4POG0RL69O
ChEBI	CHEBI:3023 Y
ChEMBL	ChEMBL388590 Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID4022652
ECHA InfoCard	100.020.573
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C17H12Br2O3
جرم مولی	۷۰۰۲۴۲۴۰۸۸۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۴۲۴٫۰۸۸ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
نقطه ذوب	۱۶۱ تا
SMILES Brc1cc(cc(Br)c1O)C(=O)c2c3ccccc3oc2CC
InChI InChI=1S/C17H12Br2O3/c1-2-13-15(10-5-3-4-6-14(10)22-13)16(20)9-7-11(18)17(21)12(19)8-9/h3-8,21H,2H2,1H3 Y Key:WHQCHUCQKNIQEC-UHFFFAOYSA-N Y
NY (what is this?)  (verify)

بنزبرومارون (انگلیسی: Benzbromarone) بنزبرومارون یک عامل اوریکوزوریک و مهارکننده غیررقابتی گزانتین اکسیداز است که در درمان نقرس استفاده می‌شود، به‌ویژه زمانی که آلوپورینول، یک درمان خط اول، ناموفق باشد یا عوارض جانبی غیرقابل تحملی ایجاد کند. از نظر ساختاری با آمیودارون ضد آریتمی مرتبط است.

بنزبرومارون بسیار موثر و به خوبی تحمل می‌شود، و آزمایش‌های بالینی در اوایل سال ۱۹۸۱ و اخیراً در آوریل ۲۰۰۸ نشان داده‌اند که این دارو بر هر دو آلوپورینول، یک مهارکننده غیر اوریکوزوریک گزانتین اکسیداز، و پروبنسید، یک داروی اوریکوزوریک دیگر، برتر است.

مکانیسم عمل

بنزبرومارون یک مهارکننده بسیار قوی CYP2C9 است. چندین آنالوگ از این دارو به عنوان مهارکننده‌های CYP2C9 و CYP2C19 برای استفاده در پزوهش‌ها ایجاد شده‌اند.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بنزبرومارون موجود است.