برهم‌کنش‌های مصرف‌کننده-منبع (به انگلیسی: Consumer-source interactions) یک از بحث‌های اصلی در زنجیره غذایی بوم‌شناختی یا شبکه‌های غذایی است، و اصطلاحی چتر برای انواع مختلفی از روابط گونه‌های زیستی تخصصی‌تر از جمله طعمه-شکارچی (شکار را ببینید)، میزبان-انگل (انگلی را ببینید)، سیستم‌های گیاه‌خواری (جانوران) و قربانی-بهره‌بردار است. این نوع از روابط توسط بوم‌شناسان جمعیت برای نزدیک به یک سده مورد مطالعه و مدل‌سازی قرار گرفته‌است. گونه‌هایی که در انتهای زنجیره غذایی قرار دارند، مانند جلبک‌ها و سایر خودغذاسازها، منابع غیرزیستی مانند مواد معدنی و مواد مغذی از انواع گوناگون را مصرف می‌کنند و انرژی خود را از نور (فوتون‌ها) یا منابع شیمیایی می‌گیرند. گونه‌های بالاتر در زنجیره غذایی با مصرف گونه‌های دیگر زنده می‌مانند و می‌توانند بر اساس آنچه می‌خورند و شیوهٔ به‌دست آوردن یا یافتن غذای خود طبقه‌بندی می‌شوند.
طبقه‌بندی انواع مصرف‌کننده
دسته‌بندی گتز
اصطلاحات مختلفی برای تعریف مصرف‌کنندگان با آنچه که می‌خورند به وجود آمده‌است، مانند گوشتخوار، ماهی‌خوار، حشره‌خوار، میوه‌خوار، گیاه‌خواری (جانوران)، دانه‌خوار و همه‌چیزخوار. برای گیاه‌خواران طبقه‌بندی گسترده‌ای از دسته‌های مصرف‌کننده بر اساس فهرستی از رفتارهای تغذیه وجود دارد.
مصرف‌کننده‌های متخصص (گردآورنده)
- برگ‌خوار
- میوه‌خوار
- قارچ‌خوار
- گوشتخوار
- حشره‌خوار
- نرمتن‌خوار
- ماهی‌خوار
- پرنده‌خوار
- اسفنج‌خوار
- علف‌خوار
- دانه‌خوار
- شهدخوار
- گرده‌خوار
- باکتری‌خوار
- پوده‌خوار
- مارخوار
خورنده‌های متخصص (یابنده‌ها)
- مدفوع‌خواری
- خاک‌خواری
- خون‌خوردن
- لپیدوفاژی
- موکوپاژی
- میرمکوفاژی
- استخوان‌خواری
- اوفاژی
- مارخواری
- اووفاژی
- جفت‌خواری
- ساپروفاژی
- سارکوفاژی
- تاناتوفاژی
- چوب‌خواری
- زونتانوفاژی