ایده‌آل‌سازی و بی‌ارزش‌سازی
در نظریه روانشناسی زمانی که یک فرد قادر به مواجهه با احساسات ناخوشایند و تلخ نیست، وضعیت دفاعی خاصی برای غلبه بر وضعیت غیر قابل تحملی که رخ داده درون فرد شکل میگیرد. وضعیت دفاعی مورد نظر دوپاره‌سازی نام دارد. در این وضعیت فرد موقیعتها و افراد دیگر را به دو گروه خوب یا بد تقسیم می‌کند. در مکانیسم دفاعی تمامی افراد خوب در نظر گرفته میشوند.
ایده‌آل سازی: یک مکانیسم ذهنی است که در آن فرد ویژگی‌های مثبت را به صورت مبالغه‌آمیزی به خود یا دیگران نسبت میدهد.
بی ارزش سازی: مکانیسمی که در آن، فرد اهداف مطلوب و خواستنی اما غیر قابل دسترس را بی ارزش و معیوب معرفی می‌کند. مانند فردی که در مصاحبه ورودی استخدام رد می‌شود، شرکت مورد نظر را بی اعتبار معرفی می‌کند.
در دوران رشد وجود این خصیصه در کودک کاملاً طبیعی است. در طول دوران رشد، کودک قادر به درک دیگران به عنوان ساختارهای پیچیدهای که دارای مولفه‌های خوب و بد هستند، می‌شود. چنانچه در این دوران کودک با آسیب، حادثه یا ضربهای مواجه شود ممکن است این مکانیسم دفاعی در وی به صورت توسعه نیافته در بزرگسالی باقی بماند.
همچنین نگاه کنید
<references group="">