 قطعه از فلز اورانیوم که از ایزوتوپ اورانیوم-۲۳۵ غنی شده است.
| |
| عمومی | |
|---|---|
| نماد | ۲۳۵U |
| نام‌ها | اورانیوم-۲۳۵، U-۲۳۵ |
| پروتون‌ها | ۹۲ |
| نوترون‌ها | ۱۴۳ |
| اطلاعات هسته | |
| فراوانی طبیعی | ۰/۷۱۹۸ تا ۰/۷۲۰۲٪ |
| نیمه‌عمر | ۷۰۳٬۸۰۰٬۰۰۰ سال |
| ایزوتوپ‌های والد |
۲۳۵Pa ۲۳۵Np ۲۳۹Pu |
| محصولات واپاشی | ۲۳۱Th |
| جرم ایزوتوپ | ۲۳۵٫۰۴۳۹۲۹۹ u |
| اسپین | ۷/۲− |
| انرژی مازاد | ۴۰۹۱۴٫۰۶۲ ± ۱٫۹۷۰ keV |
| انرژی بستگی | ۱۷۸۳۸۷۰٫۲۸۵ ± ۱٫۹۹۶ keV |
| حالت‌های واپاشی | |
| حالت واپاشی | انرژی واپاشی (MeV) |
| آلفا (Alpha) | ۴٫۶۷۹ |
|
ایزوتوپ‌های اورانیوم جدول کامل نوکلیدها | |
اورانیوم-۲۳۵ یکی از ایزوتوپ‌های کم‌یاب‌تر اورانیوم است که بین ۰/۷۱۹۸ تا ٠/۷۲۰۲ درصد (کم‌تر از یک درصد) اورانیوم طبیعی را تشکیل می‌دهد؛ بر خلاف ایزوتوپ اورانیوم-۲۳۸ که درصد غالب اورانیوم موجود در طبیعت را تشکیل داده است. این ایزوتوپ شکاف‌پذیر است و به عبارتی، اورانیوم-۲۳۵ تنها ایزوتوپ قابل شکافتی است که توانایی ایجاد و تداوم واکنش زنجیره‌ای هسته‌ای را داراست و تنها ایزوتوپ فسیلی با هستهٔ دیرینه است که در طبیعت به اندازهٔ قابل توجهی یافت می‌شود.
اورانیوم-۲۳۵، دارای نیمه عمر ۷۰۳٫۸ میلیون سال است و در سال ۱۹۳۵ میلادی توسط فیزیک‌دان کانادایی آرتور جفری دمپستر کشف شد. سلاح هسته‌ای پسر کوچک که در ششم اوت سال ۱۹۴۵ میلادی در فاجعهٔ هیروشیما به کار رفت از اورانیوم-۲۳۵ ساخته شده بود.
جستارهای وابسته
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Uranium-235». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ آذر ۱۳۹۲.
پیوند به بیرون
- Uranium | Radiation Protection Program | US EPA
- NLM Hazardous Substances Databank - Uranium, Radioactive
- "Popular+Mechanics"&hl=en&ei=4m2FTsGiHYfe0QHOutj2Dw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=10&ved=0CFEQ6AEwCTge#v=onepage&q&f=true "The Miracle of U-۲۳۵", پاپیولر مکانیکس, January 1941—one of the earliest articles on U-235 for the general public