در لغت نامه دهخدا در مورد معنی اَنفیه آمده‌است: «انفیه هر دارویی که به بینی کشند.» (ناظم الاطباء).
نحوه مصرف
به اندازه یک نخود از پودر انفیه را در کف دست قرار دهید و جلوی یکی از سوراخ‌های بینی قرار دهید با دست دیگر جلوی سوراخ دیگر بینی را ببندید و با شدت انفیه را استنشاق کنید. سپس برای سوراخ دیگر بینی هم همین کار را تکرار کنید. کمتر از یک دقیقه بعد آبریزش و عطسههای مکرر شروع می‌شود و بعد از چند دقیقه عطسه‌ها و آبریزش تمام می‌شود.
استفاده از انفیه به دلیل ایجاد عطسههای فراوان ممکن است باعث بهم خوردن تعادل شود، به همین دلیل بهتر است در محیط‌های کاری و رسمی استفاده نشود. همچنین همراه داشتن دستمال جیبی هنگام استفاده از انفیه ضروری است.
نحوه ساخت
ده‌ها و بلکه صدها نوع انفیه وجود دارد و درست کردن انفیه‌های مختلف، روش‌های مختلفی دارد. بر اساس منابع طب سنتی، پایه اصلی انفیه، ترکیب کندش (ریشه گیاهی با ظاهر سیاه و درون زرد) و سیاه دانه است. مقداری کندش و دو برابر آن سیاه دانه آسیاب و ترکیب می‌شود. انفیه‌های مختلف خواص گوناگونی دارند مثلاً ترکیب دیگری که برای انفیه ذکر شده؛ برگ ساییده یا خرد شده تنباکو، و ریشه کندش است که در کنار آن ریشه خربق نیز وجود دارد.
انفیه‌دان
انفیه دان نام ظرفی برای حمل انفیه است. گاهی به گودی انگشت شست محل اتصال انگشت به دست نیز مجازاً انفیه دان گویند.
علت اینکه به این دارو انفیه گفته می‌شود این است که «انف» در لغت عرب به معنی بینی است لذا به هر داروئی که از طریق بینی استفاده شود اصطلاحاً انفیه گفته می‌شود.
مضرات و اعتیادآور بودن انفیه
استفاده از انفیه‌ها به دلیل ایجاد عطسههای شدید برای زنان باردار، افراد دارای زخم و جراحت بخیه شده و مبتلایان به نارسایی قلبی و سکته مغزی توصیه نمی‌شود.
فواید
در روایات اسلامی و همچنین کتب طب سنتی از انفیه برای درمان سینوزیت و سرماخوردگی استفاده می‌شده‌است.[۱]