ادنتوژنیک میگسوما

ادنتوژنیک میکسوما یک تومور خوش‌خیم ادنتوژنیک و ناشایع است که منشأ آن بافت‌های همبند جنینی تشکیل دهنده دندان است. به دلیل میکسوما بودن آن، این تومور عمدتاً شامل سلول‌های دوکی شکل و فایبرهای پراکنده کلاژنی است که درون یک ماده موکوییدی و شل پراکنده شده‌اند.

نمای بالینی

ادنتوژنیک میکسوما در بیماران با بازه سنی ۱۰ تا ۵۰ سال دیده شده اگرچه در بالغین جوان شایعتر است (بخصوص در شنین بین ۲۵ و ۳۵ سالگی). مندیبل بیشتر از ماگزیلا درگیر می‌شود. ناحیه بین مولر و پرمولر شایعترین مکان برای ضایعات چندحجره‌ای است درحالی که در قدام دهان دارای اشکال کوچکتر و تک حجره‌ای است. بیماران مبتلا به ادنتوژنیک میکسوما عمدتاً از یک اکسپنشن بزرگ بدون درد در فک که قابلیت لقی و جابجایی دندان را دارد شکایت دارند.

نمای رادیوگرافی

بیشتر به صورت رادیولوسنسی چندحجره‌ای با حدود نامشخص است. انواع تک حجره‌ای با نمایی شبیه نمای رادیوگرافی سیست‌ها، به خصوص در مواردی که همراه یک دندان نهفته‌است، نیز ممکن است رخ دهد. سپتاهای ایجادکننده نماهای چندحجره‌ای نازک و مستقیم هستند و الگو راکت تنیسی یا نردبانی را ایجاد می‌کنند. در واقع بیشتر سپتاها به صورت منحنی هستند و نمای حباب صابونی یا کندوی عسل را ایجاد می‌کنند اما دیدن یک یا دو سپتای مستقیم می‌تواند به تشخیص افتراقی این تومور کمک شایانی کند.

درمان

ضایعات کوچک با موفقیت توسط انوکلیشن و کورتاژ درمان می‌شوند. ضایعات بزرگتر دارای پتانسیل عود به میزان ۲۵٪ هستند و به صورت تهاجمی تری درمان می‌شوند. در انواع چندحجره‌ای رسکشن تومور به همراه برداشت زیاد استخوان اطراف انجام می‌شود. به دلیل ماهیت ژلاتینی ضایعه برداشت نواحی سالم نیز ضزوزی است تا احتمال عود آن کاهش یابد.

انگ