آنتی‌ژن‌های توموری

آنتی ژنهای اختصاصی تومور (به انگلیسی: Tumor specific antigens) دسته ای از آنتی‌ژنها هستند که به‌صورت اختصاصی در سلولهای توموری بیان می‌گردند اما در سلولهای طبیعی بیانی ندارند. آنتی ژنهای توموری که درسطح سلولهای طبیعی هم بیان می‌شوند آنتی‌ژنهای همراه با تومور یا Tumor Associated antigens نامیده می‌شوند. بیشتر اطلاعات ما در مورد این آنتی ژنها محدود به آنتی ژنهایی است که بوسیله سلولهای T سایتوتوکسیک + CD8(کشنده) شناسایی می‌شوند. آنتی ژنهای توموری شناسایی شونده توسط این سلولها پپتیدهایی هستند که از پروتئین‌هایی منشأ می‌گیرند که در سیتورول هستند و همراه مولکولهای MHC-I بر سطح سلول تومور بیان می‌شوند. بیشتر تومورهای انسانی میزان زیادی از گلیکوپروتئین‌ها یا گلیکولیپیدهای سطحی را بیان می‌کنند که می‌توانیم از آنها به عنوان مارکرهای تشخیصی اختصاصی استفاده نماییم. این مولکولهای تغییر یافته شامل: موسین‌ها ، آنتی ژنهای گروه‌های خونی، گانگلوزیدها می‌باشند. برخی جنبه‌های فنوتیپ بدخیم تومورها و تهاجم بافتی به علت وجود گلیکولپیدها و گلیکوپروتئین غیرعادی در سطح این سلولها است. بیشتر آتنی بادی‌های تولید شده توسط بر ضد همین گروه‌های کربوهیدراتی یا هسته‌های پپتیدی این آنتی ژنها می‌باشد. اما مشکل آنجاست که اپی توپ‌های قابل شناسایی توسط این آنتی بادی‌ها به‌طور ویژه فقط برروی آنتی ژنهای سطح تومور بیان نمی‌شوند بلکه در سلولهای توموری به میزان بیشتری بیان می‌شوند. این نوع از آنتی ژن‌های همراه تومور هدف بیشتر آنتی بادیهای درمانی ضد سرطان قرار می‌گیرند.

پیوند به بیرون