آب سیلابی (به انگلیسی: Stormwater) که با نام‌های آب بارندگی و سرریزآب باران، رواناب رگباری، آب تندبارش یا آب رگباری نیز شناخته می‌شود، به برف آب‌شده و آب باران روان‌شده بر روی سطح زمین اشاره می‌کند که در سطح زمین داخل برکه، گودال، حوضچه و در گل‌ولای باقی می‌ماند. بیشتر آب رگباری تبخیرشده یا در ایجاد رواناب‌های سطحی نقش بازی می‌کند. بیشتر رواناب‌ها بدون تصفیه مستقیماً به رودخانه‌ها یا دیگر آبهای سطحی منتقل می‌شوند.
در مناطق طبیعی مانند جنگل‌ها مقدار زیادی از آب بارندگی و طوفان در خاک جذب می‌شوند؛ زیرا گیاهان نفوذپذیری خاک را افزایش می‌دهند و به کاهش آب رگباری کمک می‌کنند. اما در شهرها و جاهای که توسعه یافته‌است، آب رگباری نمی‌تواند به این شکل کنترل شود و از این رو سبب ایجاد دو چیز می‌شود: نخست آب در حجم کنترل‌نشده و زمان‌بندی غیرقابل پیش‌بینی روان شده که به سیل می‌انجامد و دیگری این که آب آلاینده‌های احتمالی که در مناطق توسعه‌یافته شهری وجود دارد را در خود حمل می‌کند و در نهایت به آلودگی آبهای رودخانه‌ها می‌انجامد.
از سوی دیگر از آن جایی که جمعیت انسانی رشد چشمگیری داشته‌است، آب رگباری در مناطق خشک یا مناطقی که دچار خشکسالی هستند منبع بسیار مهمی است. تکنیک‌های گردآوری آب رگباری و خالص‌سازی آب می‌تواند به برخی از مناطق شهری کمک کند که در زمینه آب به پایداری رسیده و آب خود را تأمین کنند.
آلودگی برخاسته از آب رگباری
با پوشش گیاهی کمتر و سطوح غیرقابل نفوذ بیشتر (پارکینگ، جادهها، ساختمانها، خاک فشرده) در مناطق توسعه‌یافته باران کمتری به داخل زمین نفوذ می‌کند و رواناب بیشتری نسبت به مناطق طبیعی به راه می‌افتد. از سوی دیگر جوی‌های آب و شبکه فاضلاب شهری رواناب را به سرعت از مناطق تجاری و مسکونی به داخل آبهای مجاور منتقل می‌کند. به این شکل، اندازه آب در آبراهه‌ها بسیار افزایش یافته و دبی (کمیت) آن آبراهه‌ها را بسیار افزایش می‌دهد که به فرسایش و جاری شدن سیل می‌انجامد.
