| کمبود منگنز (پزشکی) | |
|---|---|
| تخصص |
غدد درون‌ریز و متابولیسم 
|
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
کمبود منگنز در انسان منجر به تعدادی از مشکلات پزشکی می‌شود.منگنز یک عنصر حیاتی در تغذیه در مقادیر بسیار کم است (میزان مصرف روزانه برای مردان بالغ: ۲٫۳ میلی‌گرم). با این حال ممکن است با مصرف بیش از حد آن، مسمومیت ایجاد شود.
عملکرد
منگنز جزء برخی از آنزیم‌ها است و باعث تحریک رشد و فعالیت آنزیم‌های دیگر می‌شود. سوپراکسید دیسموتاز منگنز (MnSOD) آنتی‌اکسیدان اصلی در میتوکندری است. چندین آنزیمِ فعال‌شده توسط منگنز به متابولیسم کربوهیدرات‌ها، اسیدهای آمینه و کلسترول کمک می‌کنند.
کمبود منگنز باعث تغییر شکل اسکلتی در جانوران می‌شود و از تولید کلاژن در بهبود زخم‌ها جلوگیری می‌کند.
منگنز در سبزیجات سبز برگ، میوه‌ها، آجیل، دارچین و غلات کامل یافت می‌شود. سبوس گندم حاوی بیشترین مواد مغذی معدنی و ویتامین‌های غلات است اما از بیشتر غلات فرآوری‌شده (مانند نان سفید) حذف شده‌است. سبوس گندم اغلب به‌عنوان خوراک دام فروخته می‌شود. بسیاری از مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی رایج در ترکیبات خود از منگنز استفاده نمی‌کنند. مصرف نسبتاً زیاد مواد معدنی دیگر مانند آهن، منیزیم و کلسیم ممکن است مانع از دریافت مناسب منگنز شود.