پپتید شبه گلوکاگون ۱ (انگلیسی: Glucagon-like peptide-1) یا به اختصار GLP-1، یک هورمون‌های پپتیدی ۳۰ آمینواسیدی است.
این پروتئین در «سلول‌های ال» در دستگاه درون‌ریز روده‌ها و نرون‌های دستگاه عصبی مرکزی (در ساقهٔ مغز) پس از صرف غذا ساخته می‌شود.
پپتید شبه گلوکاگون ۱ همچون پلی‌پپتید مهاری معده یک اینکرتین است، در نتیجه می‌تواند قند خون را از طریق ترشح انسولین کاهش دهد. علاوه بر آن، این هورمون‌های پپتیدی چندین اثر محافظتی و تنظیمی هم دارد؛ اما برخلاف پلی‌پپتید مهاری معده فعالیت این هورمون در جریان دیابت نوع ۲ حفظ می‌شود و پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینهٔ استفاده از درمان‌های مبتنی بر آن صورت پذیرفته‌است. بر خلاف درمان‌های مبتنی بر انسولین و سولفونیل‌اوره، درمان‌های وابسته به پپتید شبه گلوکاگون ۱ با کاهش وزن و خطر کمتری از هیپوگلیسمی همراه است که دو مسألهٔ مهم برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ است.
نیمه عمر پتید شبه گلوکاگون ۱ در حدود ۲ دقیقه است.
برخی مواد مغذی همچون اسیدهای آمینه ضروری، اسید چرب و فیبر غذایی ترشح پتید شبه گلوکاگون ۱ را تحریک می‌کنند.
این پروتئین در «سلول‌های ال» در دستگاه درون‌ریز روده‌ها (به‌ویژه درازروده و روده بزرگ) تحت تأثیر مواد مغذی و عوامل گوناگون عصبی و درون‌ریز ساخته می‌شود.
جستارهای وابسته
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Glucagon-like peptide-1». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ ژانویه ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون
- glp1 در دانشگاه تورنتو
- Glucagon-Like Peptide 1 در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا