 | |
 | |
| داده‌های بالینی | |
|---|---|
| AHFS/Drugs.com | monograph |
| رده‌بندی داروهای بارداری |
|
| روش مصرف دارو | Parenteral |
| کد ATC | |
| وضعیت قانونی | |
| وضعیت قانونی | |
| داده‌های فارماکوکینتیک | |
| زیست فراهمی | n/a |
| متابولیسم | آبکافت به وسیله plasma esterases |
| نیمه‌عمر حذف | ۴۰–۸۴ ثانیه |
| دفع | کلیه |
| شناسه‌ها | |
| |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس | |
| پاب‌کم CID | |
| IUPHAR/BPS | |
| دراگ‌بنک | |
| کم‌اسپایدر | |
| UNII | |
| KEGG | |
| ChEBI | |
| ChEMBL | |
| NIAID ChemDB | |
| CompTox Dashboard (EPA) | |
| ECHA InfoCard | 100.000.388 |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C13H20N2O۲ |
| جرم مولی | 236.31 g/mol g·mol−1 |
| مدل سه بعدی (جی‌مول) | |
| |
| |
  (what is this?) (verify)
| |
پروکائین (انگلیسی: Procaine) یک بی‌حس‌کننده موضعی از دسته آمینواسترها است. کاربرد اولیه این ماده در کاهش درد ناشی از تزریق عضلانی پنی سیلین می‌باشد و در دندانپزشکی نیز کاربر دارد. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۰۵ توسط شیمیدان آلمانی آلفرد آینهورن تولید شد. وی نام نووکائین که از دو عبارت nov- به معنی نو و -caine که نام متداول آلکالوئیدها می‌باشد، برای این دارو پیشنهاد کرد.
سنتز
این دارو به دو روش زیر سنتز می شود:
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Procaine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ مه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پروکائین موجود است. |