نشانگان میوزی تنش

این مقاله بخشی از مجموعهٔ
پزشکی جایگزین و شبه‌پزشکی
اطلاعات عمومی پزشکی جایگزین کلاه‌برداری درمانی تاریخچه طب جایگزین تاریخ پزشکی شبه‌علم پزشکی جایگزین ضد علم شک‌گرایی شک‌گرایی علمی
علوم و پزشکی حاشیه‌ای تنفس آگاهانه طب فشاری طب سوزنی طب آنتروپوزوف بونستر کایروپراکتیک هومئوپاتی مغناطیس حیوانی طبیعی درمانی ریکی زنبوردرمانی علم مسیحی به‌نژادی بلوردرمانی اورگون استخوان‌درمانی فراروان‌شناسی جمجمه‌شناسی درمان الکترومغناطیسی انعکاس‌درمانی نژادگرایی علمی
نظریه‌های توطئه نظریه توطئه داروسازهای بزرگ نظریه توطئه افزودن فلوراید به آب مناقشه واکسین نظریه توطئه واکسین سه‌گانه نظریه توطئه دانه‌های ترایاخته نظریه بی‌اعتباری منشأ بیماری ایدز تئوری توطئه پسدمه
طبقه‌بندی سامانه‌های پزشکی جایگزین مداخلات ذهن و بدن درمان‌های زیست‌بنیان دست‌درمانی انرژی‌درمانی
طب سنتی آیورودا ایرانی آفریقایی یونانی رومانیایی اروپایی ژاپنی شمن‌باوری سیدا طب سنتی چین کره‌ای مغولی تبتی
ن ب و

نشانگان می‌وزی تنش (به انگلیسی: Tension myositis syndrome)، که همچنین به عنوان سندرم می‌وزی-عصبی تنش یا سندرم ذهنی-بدنی شناخته می‌شود، نامی است که جان ای. سارنو به بیماری روان‌زای علائم اسکلتی- عضلانی و عصبی، به ویژه کمردرد داده‌است. سارنو نشانگان می‌وزی تنش را در چهار کتاب توصیف کرد و اظهار داشت که این بیماری ممکن است در دیگر اختلال‌های درد نیز دخیل باشد. پروتکل درمانی نشانگان می‌وزی تنش شامل آموزش، نوشتن دربارهٔ مسائل عاطفی، از سرگیری سبک زندگی عادی و برای برخی بیماران، جلسات حمایتی و/یا روان‌درمانی است. در سال ۲۰۰۷، دیوید شچتر (دکتر پزشکی و دانشجوی پیشین و دستیار پژوهشی Sarno's) یک مطالعه بررسی‌شده دربارهٔ درمان نشانگان می‌وزی تنش در مجله «درمان‌های جایگزین در سلامت و پزشکی» منتشر کرد که میزان موفقیت ۵۴٪ را برای کمردرد مزمن نشان داد. از نظر اهمیت آماری و میزان موفقیت، این مطالعه از مطالعات مشابه دیگر مداخله‌های روان‌شناختی برای کمردرد مزمن بهتر عمل کرد.