محمد بن یوسف هروی پزشک ایرانی از شهر هرات بود که در قرن پانزده میلادی می‌زیست. وی هم عصر صفویان بوده است. در سال ۱۵۱۸ میلادی وی کتاب پزشکی خود را به زبان عربی نگاشت. این کتاب یک دانشنامه و واژه نامهٔ پزشکی بود. این کتاب جنبه‌های آناتومی و آسیب‌شناسی بیماری‌ها را پوشش می‌داد. همچنین شامل فهرست داروها و نام پزشکان برجسته بود. فهرست‌های این کتاب بر اساس حروف الفبا طبقه‌بندی شده بودند. نام کتاب وی جواهراللغه و بحر الجواهر بوده است. این کتاب از ۳ بخش تشکیل شده است: بخش نخست: نام اعضای بدن به ترتیب حروف الفبا. بخش دوم: فهرست داروها ساده و مرکب به ترتیب الفبا و بخش سوم: نام بیماری‌ها به ترتیب از بیماری‌های سر تا انگشت پا. نسخه ای از این کتاب در لندن وجود دارد که نویسندهٔ آن ادعا کرده تصحیح آن را در سال ۱۴۲۹ میلادی انجام دادی است.
وی نگارندهٔ کتاب دیگری به نام عین الحیات است که موضوع آن دربارهٔ سالخوردگی می‌باشد. وی این کتاب را در سال ۱۵۳۲ و در هرات نوشته است. ۴ نسخهٔ خطی قدیمی از این کتاب در دنیا وجود دارد. حکیم سید ظل الرحمن این کتاب را در سال ۲۰۰۷ ترجمه کرد. شهرت این کتاب به این دلیل است که نویسنده در ۵۰۰ سال پیش دربارهٔ جنبه‌های مهم در سالخوردگی مانند تغذیه، محیط زیست و خانه نشینی نوشته است. وی همچنین دربارهٔ تأثیرات داروها در پیری هم نوشته است.