Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

لوبوکاویر

Другие языки:

English

لوبوکاویر

Подписчиков: 0, рейтинг: 0

لوبوکاویر
داده‌های بالینی

نام‌های تجاری	Lobucavir
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	US: Investigational New Drug
شناسه‌ها
نام آیوپاک 2-amino-9-[(1R,2R,3S)-2,3-bis(hydroxymethyl)cyclobutyl]-1H-purin-6-one
شمارهٔ سی‌ای‌اس	127759-89-1
پاب‌کم CID	135413519
دراگ‌بنک	DB12531
کم‌اسپایدر	54782
UNII	8U5PYQ1R2E
KEGG	D04757
ChEMBL	ChEMBL23550
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID40155063
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C₁₁H₁₅N₅O₃
جرم مولی	265.27 g·mol⁻¹
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES C1[C@@H]([C@H]([C@@H]1N2C=NC3=C2N=C(NC3=O)N)CO)CO
InChI InChI=1S/C11H15N5O3/c12-11-14-9-8(10(19)15-11)13-4-16(9)7-1-5(2-17)6(7)3-18/h4-7,17-18H,1-3H2,(H3,12,14,15,19)/t5-,6-,7-/m1/s1 Key:GWFOVSGRNGAGDL-FSDSQADBSA-N

لوبوکاویر (انگلیسی: Lobucavir) (که پیش‌تر با نام BMS-180194، Cyclobut-G شناخته می‌شد) یک داروی ضد ویروسی است که فعالیت گسترده‌ای را در برابر ویروس‌های هرپس، هپاتیت ب و سایر ویروس‌های هپادنا، ایدز و سیتومگالوویروس نشان می‌دهد. در آغاز نتایج مثبتی را در آزمایش‌های بالینی انسانی علیه هپاتیت ب با حداقل عوارض جانبی نشان داد، اما پس از کشف افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط با استفاده طولانی‌مدت در موش، از توسعه بیشتر آن متوقف شد. اگرچه این خطر سرطان‌زا در سایر داروهای ضد ویروسی مانند زیدوودین و گان‌سیکلوویر وجود دارد که برای استفاده بالینی تأیید شده‌اند، توسعه توسط بریستول-مایرز اسکوئیب، سازنده آن متوقف شد.

کاربرد پزشکی

تاکنون اثبات شده‌است که لوبوکاویر فعالیت ضد ویروسی در برابر هرپس‌ویروسان، هپاتیت ب، ایدز و سیتومگالوویروس انسانی از خود نشان می‌دهد. این آزمایشات به فاز III بالینی برای هپاتیت ب و ویروس هرپس، فاز II آزمایشات بالینی برای سیتومگالوویروس رسید، و پیش از قطع، تحت یک مطالعه آزمایشی برای استفاده در درمان ایدز قرار گرفت.

اثرات نامطلوب

در آزمایشات بالینی اولیه، لوبوکاویر نسبتاً خوب در افراد قابل تحمل بود و به دلیل عوارض جانبی در معرض توقف تولید نبود. عوارض شایع گزارش شده شامل سردرد، خستگی، اسهال، درد شکم و علائم مشابه آنفلوانزا که با سایر آنالوگ‌های نوکلئوزیدی مشترک است. با این حال، مطالعات دیگر، سرطان‌زایی ناشی از لوبوکاویر را در ارتباط با استفاده طولانی‌مدت در موش‌ها شناسایی کردند که منجر به توقف در آزمایش‌های بالینی در سال ۱۹۹۹ شد.

مکانیسم عمل

لوبوکاویر یک آنالوگ گوانین است که با دی‌ان‌ای پلیمراز ویروسی تداخل دارد. پیش از اینکه بتواند فعالیت ضد ویروسی خود را نشان دهد باید از راه آنزیم‌های درون سلولی به شکل تری فسفات خود در سلول‌های آلوده فسفریله شود. در مطالعات هپاتیت ب، لوبوکاویر با عمل به عنوان یک پایان‌دهنده زنجیره غیراجباری پلیمراز ویروسی، سنتز پرایمر ویروسی، رونویسی معکوس و پلیمریزاسیون DNA وابسته به DNA را مهار می‌کند. بر خلاف پایان‌دهنده‌های زنجیره‌ای سنتی که فاقد گروه 3'-OH برای جلوگیری از تکثیر بیشتر DNA هستند، تصور می‌شود که لوبوکاویر باعث ایجاد یک تغییر ساختاری می‌شود که فعالیت بهینه پلیمراز دو تا سه نوکلئوتید را در پایین‌دست ادغام آن مسدود می‌کند. مکانیسم اثر آن در استفاده در برابر سیتومگالوویروس انسانی مشابه است.

فارماکوکینتیک

فراهمی زیستی لوبوکاویر ۳۰ تا ۴۰ درصد دوز اولیه خوراکی و نیمه عمر آن تقریباً ۱۰ ساعت است، همان‌طور که توسط آزمایش‌های پیش بالینی نشان داده شده‌است.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lobucavir». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ نوامبر ۲۰۲۱.