شور (به انگلیسی: Enthusiasm) لذت بردن فراوان، علاقه یا تأیید چیزی است. در اصل کلمه به الهام یا دارا بودن الهام الهی یا حضور خداوند اشاره می‌کند، و فرهنگ لغت جانسون، اولین فرهنگ لغت جامع زبان انگلیسی، شور را «باور بیهوده به دریافت وحی» یا «اعتماد به نفس بیهوده به برخورداری از لطف الهی یا ارتباط با خداوند» معنی کرده‌است.
استفاده کاربردی
کلمه «شور» برای اشاره به کسی که خداوند را مجذوب کرده‌استفاده شد. این کلمه از کلمه یونانی ἐνθουσιασμός از ἐν و θεός و ουσία گرفته شده‌است، که معنی آن کنترل شده توسط حضور خداوند است، و یونانی‌ها، آپولون (در مورد زن غیبگو و جادوگر آپولو)، و دیونیسوس (در قضیه مایندادس) برای ابراز مالکیت الهی آن را بکار گرفتند. از این کلمه در معنی مجازی هم استفاده شد. براساس تعلیمات سقراط الهام شاعران شکلی از شور است. کلمه محدود به باور الهام یا اشتیاق شدید مذهبی شد.
جستارهای وابسته
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Enthusiasm». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۵.
برای مطالعهٔ بیشتر
- Ronald Knox. Enthusiasm: a Chapter in the History of Religion, with Special Reference to the XVII and XVIII Centuries. Oxford, Eng. : Oxford University Press, 1950. viii, 622 p.
- جان لاک. An Essay Concerning Human Understanding. vol. 2. New York: Dover Publications
- Susie Tucker. Enthusiasm: A Study in Semantic Change. London: Cambridge University Press
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شور (احساس) موجود است. |
