جغرافیای گیاهی (از یونانی φυτόν، phytón = «گیاه» و γεωγραφία، geographía = «جغرافیا» به معنی پراکندگی) یا جغرافیای گیاهی، شاخه‌ای از جغرافیای زیستی است که به پراکندگی جغرافیایی گونههای گیاهی و تأثیر آنها بر سطح زمین می‌پردازد. جغرافیای گیاهی به همه جنبه‌های پراکندگی گیاهی مربوط می‌شود، از کنترل‌ها روی پراکنش گستره گونههای فردی (در مقیاس بزرگ و کوچک، پراکندگی گونهها را ببینید) تا عواملی که بر ترکیب کل جوامع و گیاگان حاکم هستند. در مقابل، جغرافیای گیاهی بر تأثیر فضای جغرافیایی بر گیاهان تمرکز دارد.
زمینه‌ها
جغرافیای گیاهی بخشی از یک علم عمومی‌تر است که به نام جغرافیای زیستی شناخته می‌شود. جغرافیای گیاهی به الگوها و فرایند در پراکندگی گیاهان توجه دارند. بسیاری از پرسش‌های اصلی و انواع رویکردهای اتخاذشده برای پاسخ به چنین سؤالاتی، بین متخصصان گیاه‌شناسی و زمین‌شناسان مشترک است.
جغرافیای گیاهی در معنای گسترده‌تر (یا ژئوبوتانی، در ادبیات آلمانی) به ترتیب شامل چهار زمینه با جنبه متمرکز، محیط، گیاگان (گونه)، پوشش گیاهی (جامعه گیاهی) و منشأ می‌شود.