جراحی پلاستیک (به انگلیسی: Plastic surgery) یک تخصص جراحی است که شامل ترمیم، بازسازی یا تغییر بدن انسان می‌شود. جراحی پلاستیک را می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: جراحی ترمیمی و جراحی زیبایی. جراحی ترمیمی شامل جراحی جمجمه، جراحی دست، ریزجراحی و درمان سوختگی است. در حالی که هدف جراحی ترمیمی بازسازی بخشی از بدن یا بهبود عملکرد آن است، جراحی زیبایی با هدف بهبود ظاهر آن انجام می‌شود.
آمریکا، برزیل، چین، ژاپن و کره جنوبی به ترتیب بیشترین جراحان پلاستیک را داشته و بیشترین آمار جراحی پلاستیک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت در سال ۲۰۱۶ به ترتیب متعلق است به: یونان، بلژیک، تایوان، ایتالیا، لبنان، آمریکا، برزیل، کلمبیا، اسپانیا و ترکیه.
تاریخچه
روش‌های جراحی ترمیمی در هندوستان در ۲۰۰۰ (پیش از میلاد) انجام می‌شد.سوشروتا، که به عنوان پدر جراحی در نظر گرفته می‌شود، در سدهٔ سدهٔ ۶ پیش از میلاد، مشارکت‌های مهمی را در زمینهٔ جراحی پلاستیک و آب مروارید انجام داد. کارهای پزشکی هر دوی سوشتروتا و چاراک در زمان عباسیان در ۷۵۰ میلادی به عربی ترجمه شدند. بعدتر این آثار عربی از طریق واسطه‌ها به اروپا راه یافت. در ایتالیا خانوادهٔ برانکای سیسیلی و گاسپاره تاگلیکوزی (بُلُگنا) با روش‌های سوشروتا آشنا شدند.
اما سابقه جراحی پلاستیک به شکل فعلی به دوره نوزایی در کشور ایتالیا بر می‌گردد که جراح مربوطه با اتهام اهالی کلیسا به عنوان دخالت در کار خدا مغضوب و مطرود شد. اولین جراح پلاستیک آمریکایی John Peter Mettauer در سال ۱۸۲۷ شکاف کام را ترمیم نمود.
انواع
برخی از رایجترین اعمال جراحی پلاستیک عبارتند از:ابدومینوپلاستی، لابیاپلاستی، بلفاروپلاستی، رینوپلاستی، ماموپلاستی، فالوپلاستی، ترمیم چانه، اتوپلاستی، لیپوساکشن و…
ابدومینوپلاستی Abdominoplasty عمل جراحی باز شکم جهت خارج کردن چربی‌های اضافی و کوچک کردن شکم می‌باشد.
لابیاپلاستی Labiaplasty عمل کوچک کردن لبه‌های خارجی واژن جهت زیباسازی و جوانسازی ناحیه تناسلی زنان امروزه در دنیای غرب شایعترین و جدیدترین جراحی پلاستیک به‌شمار می‌رود.
لیپوساکشن Liposuction یک روش تخلیه چربی است که بافت‌های چربی حرارت می‌بینند و از طریق مکنده از بدن تخلیه می‌شود. در لیپوساکشن چربی تخلیه شده قابل تزریق به سایر قسمت‌های بدن نیست.
عوارض، خطرات، و برگشت‌ها
هر نوع عمل جراحی خطراتی دارد. عوارض شایع جراحی زیبایی شامل هماتوم، آسیب عصبی، عفونت، رد زخم، شکست ایمپلنت و آسیب اندام است.درون‌کاشت پستان می‌تواند عوارض زیادی از جمله پارگی داشته باشد. آیزنبرگ در مطالعه‌ای روی ۴۷۶۱ بیمار ماماپلاستی تقویتی خود گزارش داد که پر کردن بیش از حد ایمپلنت‌های سینه نمکی ۱۰ تا ۱۳ درصد به‌طور قابل‌توجهی باعث کاهش نرخ پارگی و کاهش تورم به ۱٫۸۳ درصد در ۸ سال پس از کاشت شد. در سال ۲۰۱۱ سازمان غذا و داروی آمریکا یا FDA اعلام کرد که از هر ۵ بیمار که برای بزرگ کردن سینه ایمپلنت دریافت کرده‌اند، یک نفر باید ظرف ۱۰ سال پس از کاشت ایمپلنت برداشته شود.
جستارهای وابسته
پانویس
- ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
- دانشنامهٔ بریتانیکا، برداشت شده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
پیوند به بیرون
| صورت | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| لبها | |||||
| چشمها | |||||
| مو | |||||
| ناخن | |||||
| بدن | |||||
| موارد مرتبط | |||||
| |||||