بیماری نیوکاسل

جوجهٔ مرده بر اثر نیوکاسل. چرخش سر از نشانه‌های این بیماری است.

بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی است این بیماری اولین بار در سال ۱۹۲۶ در نیوکاسل انگلستان تشخیص داده شد

نیوکاسل یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پرندگانی است که به صورت صنعتی و متراکم پرورش داده می‌شوند و گله‌های بسیاری از جوجه‌های گوشتی در صورت عدم واکسیناسیون با این بیماری درگیر می‌شوند. این بیماری در سال ۱۳۲۹ در ایران شناسایی شده‌است.

نشانه‌ها

علائم نیوکاسل با توجه به نوع ویروس، میزان سلامتی و سن پرنده و گونه میزبان متفاوت است. این علائم شامل نشانه‌های تنفسی همچون تنگی نفس و سرفه، نشانه‌های عصبی چون افسردگی، بی‌اشتهایی، افتادن بال‌ها و فلجی، گیج خوردن سر و گردن، به دور خود چرخیدن، لرزش، تورم چشم و گلو، اسهال آبکی و سبز، و ناهنجاری و کاهش تخم در پرندگان تخم‌گذار می‌شود.

نشانه‌ها بسته به نوع ویروس متفاوت می‌باشد. به‌طور کلی سه سویه ازین ویروس وجود دارد مزوژنیک ولوژنیک و لنتوژنیک. این ویروس از راه مسمویت غذایی منتقل شده و انتقال از راه هوا یا آیروسل معمولاً اتفاق نمیفتد. نشانه‌های کالبدشکافی شامل تورم در مخاطات تنفسی، التهاب و خونریزی در مخاط دستگاه گوارش، وجود کیست‌های چرکی وکازیوس پنیری در مخاط نای و ترشحات اکسوداتیو در ابتدا و در طول نای بخصوص دوشاخه نای است. این بیماری مثل بیشتر بیماری‌های ویروسی درمان دارویی نداشته و درمان فقط از روش حمایتی می‌باشد. واکسیناسیون با دو سویه ب یک و لاسوتا انجام می‌شود.

انتقال بیماری

این بیماری بین انسان و حیوان مشترک می‌باشد و می‌توان گفت کسانی که با این پرندگان بیمار به نوعی در ارتباط می‌باشند قابل انتقال می‌باشد این ارتباط می‌تواند به صورت مستقیم با پرندگان زینتی ویا فراورده‌های طیورو حتی ترشحات و گوشت مرغ انتقال یابد و این بیماری در انسان به صورت ریختن اشک از چشم بی خوابی، سر گیجه را از علائم این بیماری دانست و در انسان‌ها قابل درمان می‌باشد.

کاربردها

نژادهایی از این ویروس توانایی از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطانی بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم را دارند به همین جهت پژوهش‌هایی دربارۀ امکان استفاده از آن به عنوان یک داروی ضد سرطان انجام شده‌است.

نگارخانه

جستارهای وابسته

• بیماری‌های ماکیان

• بیماری نیوکاسل

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بیماری نیوکاسل موجود است.