بهزیستی، که به عنوان سلامتی، ارزش احتیاطی یا کیفیت زندگی نیز شناخته می‌شود، به چیزی اطلاق می‌شود که ذاتاً برای کسی ارزشمند است. پس سعادت یک فرد آن چیزی است که در نهایت برای این شخص خوب است، چیزی که به نفع این شخص است. بهزیستی می‌تواند به رفاه مثبت و منفی اشاره داشته باشد. در معنای مثبت آن، گاهی در مقابل بیماری به عنوان نقطه مقابل آن قرار می‌گیرد. اصطلاح " بهزیستی ذهنی " بیانگر چگونگی تجربه و ارزیابی زندگی افراد است که معمولاً در رابطه با بهزیستی گزارش شده توسط خود از طریق پرسشنامه اندازه‌گیری می‌شود. گاهی انواع مختلف بهزیستی مانند رفاه روانی، رفاه جسمی، رفاه اقتصادی یا رفاه عاطفی متمایز می‌شود. شکل‌های مختلف رفاه اغلب به هم مرتبط هستند. به عنوان مثال، بهبود رفاه فیزیکی (مثلاً با کاهش یا ترک اعتیاد) با بهبود رفاه عاطفی مرتبط است. به عنوان مثال دیگر، رفاه اقتصادی بهتر (مانند داشتن ثروت بیشتر) با رفاه عاطفی بهتر حتی در موقعیت‌های نامطلوب مانند دنیاگیری کووید-۱۹ مرتبط است. بهزیستی نقش اصلی را در فلسفه اخلاق بازی می‌کند، زیرا کاری که ما باید انجام دهیم، حداقل تا حدی بستگی به این دارد که چه چیزی زندگی یک نفر را بهتر یا بدتر می‌کند. از نظر رفاه‌گرایی، ارزش‌های دیگری غیر از رفاه وجود ندارد.
مدل شش‌عاملی بهزیستی روان‌شناختی
- خودپذیری
- رشد شخصی
- هدف در زندگی
- تسلط بر محیط زیست
- خودمختاری
- روابط مثبت با دیگران
هم انگلستان و هم نیوزلند تمرکز بر رفاه جمعیت در چارچوب اهداف سیاسی خود را آغاز کرده‌اند.