اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب

اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب یا اختلال رفتاری REM (RBD) نوعی اختلال خواب (به‌طور خاص خواب پریشی) است که در آن افراد به رویاهای خود جامه عمل می‌پوشانند. این شامل رفتاری غیرطبیعی در مرحله خواب بوده که در آن چشم به سرعت حرکت (REM) می‌کند. ویژگی اصلی اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب از دست دادن آتونی عضلانی است (به عنوان مثال، از بین رفتن فلجی کامل) در طی خواب غیرمعمول REM (که در طی آن فلج نه تنها طبیعی بلکه ضروری است). خواب REM مرحله ای از خواب است که بیشترین خوابهای رؤیایی در آن رخ می‌دهد. از دست دادن مهار حرکتی منجر به طیف وسیعی از آزادی رفتاری در هنگام خواب می‌شود. این از انقباض‌های ساده اندام تا حرکت یکپارچه پیچیده‌تر گسترش می‌یابد. این رفتارها می‌تواند ماهیتی خشونت‌آمیز داشته باشد و در بعضی موارد منجر به آسیب رساندن به فرد یا هم خوابان آنها شود.

علل

اختلال رفتاری سریع حرکت چشم هنگامی اتفاق می‌افتد که در هنگام خواب REM آتونیای عضلانی ارادی عضلانی از بین رفته و منجر به رفتار حرکتی در پاسخ به محتوای خواب می‌شود. این می‌تواند در اثر عوارض جانبی به برخی داروها یا در حین ترک دارو ایجاد شود. با این حال، این بیماری اغلب با افراد مسن و در افراد مبتلا به اختلالات مخرب عصبی مانند بیماری پارکینسون و سایر بیماری‌های مخرب عصبی، به عنوان مثال آتروفی سیستم چندگانه و زوال عقل بدن لوئی همراه است.

درمان

اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب قابل درمان است (حتی در مواردی که سینوکلئینوپاتی زمینه ای وجود ندارد). ملاتونین و کلونازپام بیشترین استفاده را دارند و نسبتاً مؤثر هستند، اما ملاتونین گزینه ایمن تری را ارائه می‌دهد، زیرا کلونازپام می‌تواند عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کند. سایر داروها و درمان‌ها در دسترس هستند، اما فقط شواهد حکایت دارند.

داروهایی که ممکن است اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب را بدتر کنند و در صورت امکان باید قطع شوند ترامادول، میرتازاپین، داروهای ضد افسردگی و بتا بلاکرها هستند.

علاوه بر دارو، ایمن‌سازی محیط خواب با استفاده از وسایل بالقوه خطرناک از اتاق خواب عاقلانه است یا یک بالشتک در اطراف تخت قرار داده یا تشک را برای محافظت بیشتر در برابر صدمات روی زمین پهن شود. برخی از مبتلایان شدید به این عارضه، در کیسه خواب خوابیده و ا گردن خود بالا کشیده و دستکش می‌پوشند که تا صبح که بیدار شوند، باز نمی‌شوند.

پیش‌بینی آینده بیماری

بیماران مبتلا به اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب در معرض آسیب ناشی از خواب (SRI) هستند: بین ۳۳٪ تا ۶۵٪ بیمارانی که مبتلا به اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب گزارش شده‌اند، به خود یا شریک زندگی خود آسیب مربوط به خواب داشته‌اند.

اپیدمیولوژی

شیوع اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب تا سال ۲۰۱۷ به‌طور کلی ۰٫۵–۲٪ و ۵–۱۳٪ از افراد ۶۰ تا ۹۹ سال تخمین زده شده‌است. این شیوع در مردان به‌طور کلی بیشتر است، اما در مردان و زنان زیر ۵۰ سال به همان اندازه شایع است. تا حدی به دلیل تعصب باشد، زیرا فعالیت خشونت‌آمیز انجام شده توسط مردان منجر به آسیب می‌شود و احتمالاً بیشتر از آسیب به شریک زندگی در تختخواب مرد توسط زنان گزارش می‌شود یا ممکن است تفاوت واقعی شیوع را در نتیجه عوامل ژنتیکی یا آندروژنیک منعکس کند.

تاریخچه

در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، میشل ژووت ضایعات مغزی ای را در گربه‌ها توصیف کرد که منجر به از دست دادن آتونیا در اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب می‌گردد.

در حیوانات

اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب در حیوانات مخصوصا در سگ‌ها، نیز تشخیص داده شده‌است.