| آنتونیو مونیس | |
|---|---|
 | |
| نام در زمان تولد | آنتونیو اگاس مونیس |
| زادهٔ | ۲۹ نوامبر ۱۸۷۴ آوانسا، استارژا، پرتغال |
| درگذشت | ۱۳ دسامبر ۱۹۵۵ (۸۱ سال) لیسبون، پرتغال |
| ملیت | پرتغالی |
| محل تحصیل | دانشگاه کویمبرا |
| شناخته‌شده برای | لکوتومی پیشانی، آنژیوگرافی مغری |
| جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۹) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | عصب‌شناس |
| محل کار | دانشگاه کویمبرا (۱۹۰۲)، دانشگاه لیسبون (۱۹۲۱–۱۹۴۴) |
آنتونیو اگاس مونیس (به پرتغالی: António Caetano de Abreu Freire Egas Moniz) (زاده ۲۹ نوامبر ۱۸۷۴ – درگذشته ۱۳ دسامبر ۱۹۵۵) متخصص عصب‌شناسی و از توسعه‌دهندگان آنژیوگرافی مغری اهل پرتغال بود. از وی به‌عنوان یکی از بنیانگذاران جراحی روانی یاد می‌شود. او در سال ۱۹۴۹ به‌خاطر توسعه یک نوع عمل جراحی به نام لوکوتومی-که امروزه باعنوان لوبوتومی شناخته می‌شود-به‌همراه والتر رودلف هس برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد. وی اولین پرتغالی‌ای است که برنده این جایزه شده‌است.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «António Egas Moniz». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ آبان ۱۳۹۲.
